Bazel : 27-10-2019


Verslag fietstocht naar Bazel – Jeannine Nijs – 27 oktober 2019

 

Met 11 frisse ladies (eigenlijk 10 en 1 vermoeide lady) kwamen we aan de start van wat achteraf een heel mooie rit naar Bazel bleek te zijn, uitgestippeld door de Karel van Jeannine.  Chris DB, Jeannine en ikzelf hadden het tochtje als eens gedaan op een minder mooie zondag, nu hadden we de wind van voren en af en toe zon. 

 

Jeannine vroeg me om mee de kop te trekken en na de klim van de Kattebrug hielden we even halt om op adem te komen, onze neus te snuiten en eens te drinken. Op aanvraag schroefden we het tempo wat terug zodat iedereen van de mooie natuur kon genieten. ’t Was Renilde haar dagje niet, vertelde ze, altijd maar moe – een herfstdipje?

 

We reden langs mooie wegeltjes, smal, wat breder, leuk kronkelend, er zat van alles wat in en grote banen werden vermeden.

 

Op een gegeven moment werd er ‘stop’ geroepen en we dachten dat er iemand platgevallen was. Neen, het was de nieuwe GPS van Ida, waar ze zo trots op was, die van haar stuur gedonderd was met glasbreuk als gevolg. Onze techneut Greet V probeerde hem terug te monteren, omdat Ida “graag haar getallekes ziet”, zonder succes. Conclusie: de Freddy is weer de pineut want hij heeft nagelaten de nieuwe houder op het stuur te zetten.

 

Onze drinkstop werd gehouden in het ‘Scheldeland’ te Rupelmonde. Bij heerlijke koffie en warme chocomelk kregen we een lekker stukje broodpudding.  We gaven de cafébazin hierover een complimentje in de hoop een tweede stukje te krijgen, maar we moesten het stellen met de belofte dat het recept klaarligt, als we nog eens langskomen. Onze twee jarigen, Lo en Trees, waren spijtig genoeg afwezig. We kijken al uit naar hun traktatie …

 

Bij een goeie babbel spraken we af om na het fietsseizoen en als het weer het toelaat, te gaan wandelen op zondagvoormiddag. Wordt vervolgd via WhatsApp.

 

Met nog minder dan 10 km voor de boeg fietsten  we huiswaarts. De wind was sterk komen opzetten, maar dat deerde ons niet. 

 

Via de oude Temsesteenweg arriveerden we in Bornem centrum, waar niet Ida maar ikzelf naar het kippenkraam reed voor lekkere ribbekes. Wat er daarna in de Mispel gebeurde, daar heb ik het raden naar …

 

Chris DM


Ba ons : 20-10-2019


We waren met 14 dames, niet slecht voor de tijd van het jaar !

 

Onze rit richting Wolvertem werd vlotjes aan een mooi tempo afgewerkt. Iets te snel om aan onze koffiestop te beginnen, dus iets verder dan voorzien in Londerzeel ons wel verdiende kopje.

 

T is al wat later op t seizoen, sommige hadden het te koud en anderen dachten dat het 

serieus ging regenen rond 11 u dus liefst niet te ver ne meer fietsen en eens stoppen aan den Oscaar in Liezele want daar waren een paar madammen nog nooit geweest !

 

We hadden er weinig plaats, maar daarom was t niet minder gezellig.

Uit de verhalen konden we ook nog opmaken dat als je een koopje wil doen dat je bij de Freddy van Ida moet zijn, hoe minder geld dat je meeneemt hoe minder je moet betalen !

Er zijn nog brave mensen in de wereld,....

 

Met wat minder kilometers op onzen teller zijn we toch niet droog tot in Oppuurs geraakt.

Je moet maar denken beter iets dan niets !

Tot volgende zondag allemaal, geniet nog van ons Renhilde in haar schone zetel 😜

 

Groetjes,  

Leen


Altijd plezant in het Waasland : 20-10-2019


Verslag fietsrit 20 oktober 2019

Normaal was het vandaag een rit van Frank maar de microben hadden hem te pakken. Vandaar dat de reeds tweemaal uitgestelde rit van mezelf, een derde poging kreeg. Zaterdagavond zagen we de bui al hangen maar de weergoden waren ons goed gezind, ttz alleen ons café bezoek stond niet in het scenario om het droog te houden.

Mispel 9u stipt en we vertrokken onder een matige dwang al vond ikzelf van niet.  Met elf waren we en Greet en Maarten die hadden de fiets al geruild voor de mountainbike. Allez, op naar het waasland via de gekende weg. Op aanraden van de Luc namen we beter het fietspad naast de N16 ipv het lager gelegen wegske dat deze keer vol lag met rotte bladeren. De valpartij van de Cisse van vorige week nog in gedachte, zat voorzichtigheid wat meer in het kopke.

De Temsebrug, ook weer verraderlijk glad voorzichtig gepasseerd en het Waasland werd binnengereden. Even zigzaggend langs de scheldekant langs autoluwe weggetjes van Tielrode  naar Elversele en dan langs den dijk aan de “Koolputten” richting Sombeke. Het wegdek van de aldaar op de Ardennen trekkende regio, was vernieuwd en het liep als een treintje richting Waasmunster. Wist je dat vroeger het hout van de bossen van Waasmunster diende voor schachten te maken in de koolmijnen. 

Verder richting Belsele, over de E17, onder de grote baan door en dan richting Puyvelde alwaar  de bossen een rustige herfstsfeer uitstraalden. Richting Sinaai via de nog veel voorkomende kasseistroken met berijdbare betonstrook en even de velden in en dan richting Eksaarde. Even het fietspad links laten liggen en richting Klein Sinaai, wel op het fietspad en de Moervaart over.

Met een aangename trend naderden we Stekene. Leuk tempo, geen wind, geen regen, mooie omgeving, een mooie kudde paarden en een minderjarige aan de teugels van een passerend rijtuig tijdens een korte stop. 

Ken zat zich mee aan de kop en we probeerden toch niet te snel te rijden voor onze mountainbikers, die het toch wel bijzonder volhielden. Blijkbaar is het mountainbike seizoen aangebroken want onderweg kruisten zij geregeld ons pad.

Stekene zelf zijn we doorgereden en dan richting Kemzeke, achterkant Sint Gillis Waas alwaar er nog heel veel fruit aan de fruitbomen hing. Ze hadden wel schrik voor de dieven want de opritten van de fruitgaarden  hadden de eigenaars afgesloten met torenhoog gestapelde kisten.

Even een stukje Vrasene en Nieuwkerken meegepikt en via “De Ster” richting Temse. Bleek op een bepaald moment dat Laurent zijn rem aan het slijpen was. Was het sabotage, want Laurent was in topvorm. Bleek toch na het euvel, dat de fiets iets gemakkelijker bolde.

Even toch nog een verkorting ingelast want de belofte aan Fred was, om om 12u thuis (zegge aan de drank) te zijn. Vermits de mispel niet echt vrij * was zijn we in ’t fort in Bornem afgestapt en genoten we na van deze mooie herfstrit. Tot hier waren we droog gebleven ….

Merci voor het gezelschap en ja, inschrijven voor de Parijs Nice!

 

Chris De Bleser

* Fake News


Bloed, zweet en... een perfecte rit 13-10-2019


Naar Vilvoorde met de Classics

Bloed, zweet en … een perfecte rit

Bloed

De rit van de A-ploeg werd ontsierd door een onfortuinlijke val van de Cisse, maar volgens zijn laatste WhatsApp bericht valt het allemaal goed mee en blijft het bij schaafwonden.

Zweet

Ondanks de goede weersvoorspellingen (23°) waren enkele ladies te warm aangekleed.

Een perfecte rit

Aan de Mispel vertrokken de ladies, daarna de A-ploeg. De resterende KWBers waren met 4, perfect om samen te rijden want als het onpaar is voelt er zich iemand als het vijfde wiel aan de wagen.

Alle buienradars waren het eens over de temperatuur, perfect fietsweer voor half oktober.

Aan een gemiddelde snelheid van 23,5 km/u, perfect doenbaar voor iedereen, reden we via  Londerzeel, Nieuwenrode, Grimbergen, Meise, Wolvertem, Steenhuffel, Malderen en Lippelo naar Oppuurs.       

In de buurt van het brandwondencentrum van Neder-over-Heembeek was de CRS klim een perfecte test voor onze klimmersbenen. Op een terrasje in Grimbergen, dronken we genen donkere of lichte, maar warme choco’s en koffie’s, een perfecte opkikker.

Daar de reeën uitgeschakeld werden, konden we perfect fietsen in de buurt van de Nationale Plantentuin.

In de Mispel aangekomen werd er nog wat nagepraat over de perfecte rit.

Na het nuttigen van twee perfect getapte Vedettes, reed ik huiswaarts en zo werd het weer een perfecte zondagvoormiddag.

Eddy


Mannen van staal (roestvrij) Ladies uit graniet  6-10-2019


Ondanks de onheilspellende weersvoorspellingen codes geel, oranje, rood en storm en WhatsApp berichten verschenen er toch 6  mannen van staal aan de Mispel. Een mixed team, niet man-vrouw maar A team & Classics.

Plan A

De ritten van Chris DB en Johan DB, doch deze waren afgelast, dus werd overgeschakeld naar:

Plan B

De Karel stelde voor om naar De Weert te rijden, vervolgens op de dijken en zo slijkerige binnenwegen te vermijden. Bovendien bleven we in de buurt van schuiloorden als De Waggel, de Mispel, … mochten de weersvoorspellingen uitkomen.

Plan C

Pol VM neemt resoluut de leiding.

Om 10 na 9 werd er gestart, de twee Pollen namen de koppositie in en reden recht naar … het Brusselse. Onderweg langs vlakke wegen was het aangenaam fietsen naar Merchtem en omstreken, je had er moeten bij zijn. Geen helling te bespeuren ditmaal, hoe doet hij het toch.

Om kwart voor 11 kwamen de weersvoorspellingen uit, zodat de terugweg aangevat werd.

De drie granieten ladies waren verstandiger en genoten tijdens de regenbui van een lekkere caffè latte in het Scheldezicht.

In de buurt van Oppuurs reed iedereen langs de kortste weg huiswaarts.

Dankzij goede regenkledij ben ik niet gesmolten.

En zo werd het toch nog een mooie voormiddag!

Eddy


Brussel autovrij 22-9-2019


C:\Users\EDDIE\Desktop\B.jpg
To B or not to B

Zoals iedereen weet ben ik een beekeeper, maar met deze b’s bedoel ik “naar Brussel of niet naar Brussel”. Daar we de zondag om half 9 vertrokken, hoefden we ons niet te haasten. In onze straat kwamen we Janien DB en Jean VB tegen. 

 

Begrijpend lezen scoort niet hoog bij de Vlaamse jeugd. Vermits ik mij nog altijd jeugdig voel en de meeste communicatie via WhatsApp gebeurt, de fietskalender last minute nogal wat wijzigingen onderging, wist ik niet goed waarheen ik op zondagvoormiddag zou rijden. Daar ik het vorig jaar op de autoloze zondag nogal chaotisch vond omdat niemand voor rood stopte en iedereen de verkeersregels aan zijn laars lapte, had ik niet veel zin om terug naar Brussel te rijden. 

 

Aan de Mispel gekomen wisten de meeste mannen evenmin waar naartoe. De talrijke ladies reden gezwind, zonder discussie, naar Mechelen. Daar het tempo van het A-team voor mij waarschijnlijk te hoog lag, den Danny, Marcel en Paul VM niet naar Brussel reden, ben ik maar met de resterende twee Classics naar Brussel getogen. Johan DB en Eric staan nu niet bekend als de grootste waaghalzen, dus ik was er gerust in dat we op een veilige manier door Brussel zouden bollen. 

 

Johan bleek een goede gids te zijn en via Londerzeel, Nieuwenrode, Meise, Strombeek reden we het Brussels Hoofdstedelijk Gewest binnen, waar op het vroege uur nog maar weinig fietsers te zien waren. Daar heb ik er bij Johan moeten op aandringen om het rode licht te negeren omdat het verkeersbord 22b ons dit toeliet. 

C:\Users\EDDIE\Desktop\B22.jpg



Rijdend rond de tuin van den Boudewijn en den AlBert, via de kanaalzone, passerend langs het stripmuseum bereikten we het Warandepark waar de transmigranten aan het aanschuiven waren voor de voedselbedeling. Via de kanaalzone reden we recht naar het Stadhuis van Brussel waar op de binnenkoer vele buitenlandse toeristen zich vergaapten aan enkele Reuzen die daar opgesteld stonden. Er werden talrijke foto's genomen. Verder door naar de Kunstberg, vele plaatsjes die ik alleen maar op tv en in nieuwsberichten gezien had. De KVS lag ook op ons pad, zo kwamen we in de Mantongéwijk, waar je volgens Johan en Eric lekker kon eten voor weinig geld. Ik houd echter meer van herkenbare ingrediënten op mijn bord, het broodje aap verhaal in gedachte!

C:\Users\EDDIE\Desktop\aap.jpg



Het enige Afrikaans eten dat ik al geproefd heb is maniok nl. de tapioca in de soep van ons moeder.

Via de Europese wijk kwamen we in de Wetstraat terecht. Daar merkte ik op dat er een reusachtige ontbijttafel (om half 11 is het meer een brunchtafel) van meer dan 300 m gedekt stond. Even overlegd met mijn fietsmakkers en aangezien we tegen voedselverspilling gekant zijn, de transmigranten hun buikje reeds bol stond, besloten we mee aan te schuiven aan de rijkelijk gedekte ontbijttafel. Pistolets, wit en bruin brood, croissants, boterkoekjes, zelfs eend stond op het menu (roze badeend). 

Zoals Eric het zo mooi verwoordde: we zijn met ons gat in de boter gevallen. Aan onze tafel zaten nog twee wielertoeristen uit Bierbeek, nabij Leuven, die we warm maakten voor het mooie Klein-Brabant. Zij waren vooral geïnteresseerd in het streekbier (Palm, Duvel, ...). Hun streekbier is natuurlijk Stella. 

 

Ondertussen was het al redelijk druk geworden en zagen we toch wel wat gevaarlijke situaties: kinderen die zich roekeloos begonnen te gedragen op de openbare weg, waar toch nog auto's, taxi's, bussen en trams reden. We fietsen langs de Nationale Bank richting 't Atomium waar allerlei festiviteiten plaatshadden.

 

Aangekomen in Mini Europa werd er een sanitaire stop voorzien. Via Wemmel en vele mooie landelijke wegeltjes bereikten we onze eindbestemming. Johan sloeg onderweg af naar Buggenhout, Eric moest op tijd thuis zijn voor een familiefeest met barbecue, dus ikke in zevenhaasten naar de Schuur, waar iedereen juist ribbedebie was. 500 m van ons thuis haalde ik ons Chris, Janien DB en Jean VB in, en zo werd het toch nog een bijzonder mooie voormiddag .... 

 

Den Eddy


Classics Moerbeke Waas 25-8-2019


Rit verslag Moerbeke Waas

De brug der Zuchten

Tot heugelijkheid van de classics, waren er voor deze vaste rit in de kalender van de classics,

weer een mooi groepje present om deze rit te rijden.

Johan, Erik, Karel, Freddy, Laurent, Pol Leon, Eddy, Bo, vertrokken om 08.00h stipt richting

Temse brug om vandaar af definitief richting Moerbeke en tussenstop Domein Puyenbroeck

Wachtebeke, aan te vangen.

Aan de brug Temse ontmoeten we onze collega’s van Branstse Schelde trappers, deze

stonden nog enkele fietsers op te wachten om ook vandaar hun rit aan te vangen.

Aangename ontmoeting omdat enkele van hun nog gevoetbald hadden onder het

voorzitterschap van ondergetekende.

Er werd gereden op een rustig tempo van 27km/u, dit richting Belsele, Sinaai, klein Sinaai en

langs de Moervaart richting Moerbeke en Wachtebeke.

Gezien het gesappige tempo kon er rustig genoten worden van het prachtige Waasland, de

mooie oevers van de Moervaart, en werd er ook wat aangenaam afgebabbeld tussen de

fietsers, dit is ook het doel van de classics, genieten en vriendengroep zijn.

Eenmaal aangekomen in het domein Puyenbroeck, nam onze chef culi, Erik, direct het

initiatief, we gaan terug zoals vorig jaar voor een matte- of rijsttart met koffie.

Zo gezegd zo gedaan, maar al vlug kwam het antwoord, nog enkel 2 mattetaartjes en enkel

stuk rijst taart, dan maar voor ieders wat wils, dus flantaart, appeltaart, matte en rijsttaart,

genieten maar.

Na het nuttigen van alle zoet, en een tijdje genoten te hebben van de prachtige ochtendzon,

deze stond al fel en hevig aan de azuurblauwe hemel te stralen, werd er terug gestart om de

laatste 40 km af te haspelen richting Mispel.

Zoals altijd eerst nog wat fietsen door het park om dan de weg te kunnen nemen richting

Doorslaar, maar dat was zonder de aannemer gerekend welke werken aan het uitvoeren was

in het domein, en deze ons de pas had afgesneden om naar de baan richting Doorslaar te

geraken.

Classics zouden geen classics zijn, en dus werd er vlug een verkennende blik geworpen op

onze mogelijkheden om uit onze situatie bevrijd te worden.

Plots was de uitweg duidelijk, maar het ging een beetje sportiviteit vragen van onze classic,

de brug op getrokken uit stellingbouw materiaal.

Dus de fiets op de schouder, sommingen voelden zich al Nys of Van Aert, voor ander was

het de brug der Zuchten.

Na wat wachten tot eenieder aan de juiste kant beland was, Johan vond het genoeg om te

staan wachten in volle zon, en zette het ganse gevolg in beweging.

Eerst werd nog wat langzaam gefietst, de koffie pauze zat nog wat in de benen, maar

eenmaal Doorslaar voorbij richting Lokeren en Durme pad werd het tempo wat hogerop

getrokken naar boven de 30km/u.

Eerst nog Waasmunster voorbij, waar we met momenten en met open ogen de grote luxe villa’s

konden aanschouwen, en dachten er moeten er nog wat met veel centjes zijn.

Ook gelukkig dat we daar flink konden doorfietsen beschermd door de bossen met hun

bomen, welke ons een welgekomen afkoeling bezorgden tegen de hevige zon.

Vandaar dan maar door naar Hamme, Temse en Temse brug om de richting Mispel te

nemen.

De Mispel werd bereikt rond 12.30h, met ongeveer 98km op de teller en een gemiddelde

snelheid van 24,7km/h.

Bedankt aan alle deelnemers voor weer een aangename rit, hopelijk volgende Zondag terug

voor de rit Najaars rit Merckxboys Branst.

Bo


Lady's Kobbegem 18-8-2019



Van hetzelfde laken een broek zoals enkele weken geleden : de ene whatsapp na de andere met de melding "ik rijd niet met de fiets met zo'n weer" en begrijpelijk.
Ik wachtte wijselijk af en jawel een andere flandrienne stuurde terug "ik kom".
Als ritverantwoordelijke voelde ik me verplicht om te gaan kijken naar de Mispel of er nog anderen dit gure weer zouden trotseren. Het was wishfull thinking.
Chris DM en ikzelf keken eens naar de lucht, het was aan het mieseren en we wisten dat we ons wezen niet droog konden houden (dat voorspelde die beruchte buienradar).
We zijn vroeg opgestaan en we waren uiteraard al goe wakker, hadden niets dringend te doen thuis dus zijn we er maar doorgereden.
Pol, de voorzitter, stond er moederziel alleen en ging dan ook maar de regen trotseren.
Volgens Maria kwam hij in de loop vd voormiddag als een verzopen kieken thuis.
Ook wij kwamen uiteraard niet droog thuis maar gelukkig was de temperatuur goed zodat we zeker geen kou hadden mede door de enkele beklimmingskes die we in de benen hadden. In mollem niet 1 maar 2 koffietjes gedronken en nog een leuk gesprekje gehad met een koppel wandelaars die vroegen vanwaar we kwamen. Van Bornem mevrouw. Ah van beurm klonk het terug. De dame, in kwestie, was ook van beurm (wintam) maar woonde sinds haar huwelijk in Londerzeel. Het was een spraakzame dame en vermits Chris ook steeds graag een babbeltje slaat, duurde het efkes langer voor we weer verder fietsten. Onderweg kwamen we elkaar opnieuw tegen en groetten we wederzijds alsof we mekaar al langer kenden . Leuk ! Nog 27km en de voormiddag zat erop.
Rond 12u30 konden we onze natte kleren vervangen .
Het klinkt raar maar niettegenstaande de regen hebben we er beiden van genoten.
Als die buienradar klopt kunnen we zondag onze bain de soleil aandoen ipv KW en overtrekschoenen. Ja dit is Belgisch !!

Greet V

Ladies Lier 11-8-2019

Lier 11/08/19 naar jaarlijkse gewoonte...met veel plezier naar Lier !

 

15 ladies zagen het zitten om mee naar Lier te fietsen. 

Om klokslag 8 uur vertrokken we aan de Mispel. Via Overheide en 't Fort van Liezele zetten we koers naar Klein Willebroek. Over de brug in Boom en zo langs het park en dan via binnenweggetjes van Reet, Kontich,Waarloos, Duffel en Rumst kwamen we aan in Lier. Met de wind mee en veel zon zaten we al iets na 10 op de grote markt in Lier . Nadat we onze fietsen mooi parkeerden tussen de voorziene rekken konden we genieten van ons zondags koffietje (met dank aan Sim en Martine voor de traktatie)  

De terugweg verliep grotendeels via de jaagpaden langs het water. Het was trappen want het was deze keer bijna heel de tijd tegen de wind in. In Kalfort in het Vrededaal hielde we onze tweede stop. Onze teller stond in Oppuurs op 71km 

Goed gereden ladies !

 

Maria DC


Classics in Gent 11-8-2019

Bandenmiserie, Marc Coucke, Artevelde stad, en wat gaan we eten?

 

 Blijkbaar blijft de Classics formule, lange rit met eet stop duidelijk in de smaak te vallen.

Weer vertrokken we met een 12tal fietsers op Zondag morgen vanaf de Mispel richting Gent.

Aan de start ongeveer dezelfde 11 van vorige week behalve Karel, deze was ook afgezakt naar de lappenmand ploeg door een infectie welke eerst moest genezen zijn.

Ook Pol L. Was niet van de partij, had een beetje te veel verbruikt op de Zaterdag rit met de Cardio, dit volgens interne bronnen.

De 2 nieuwkomers waren Pol VM en Ronny, welke na hun puike prestatie? Lourdes – Compostella, een beetje kwamen meedraaien met de classics, maar de rit naar Gent niet volledig meededen en zo na een 50tal km afhaakten en terug keerden richting Mispel. 

Alzo werd er naar gewoonten gestart om 8.00h, op den Briel aangekomen werd er geroepen stop plat, de man van dienst was de Laurent.

Dit gaf ons ook even de tijd om Johan zijn nieuw aangeschafte stalen ros, composiet voor de echte kenners te aanschouwen.

Hij stond daar te blinken, en de fiets ook, met zijn nieuwe CUBE, volledig uitgerust met Shimano Ultegra en zo goed als nieuw, allee Johan hopelijk veel sportief geluk er mee.

Ondertussen had Laurent zijn euvel weggewerkt en opgelost en kon de rit zonder veel noemenswaardige problemen verder gezet worden, onder leiding van Johan en Bo.

Johan hoe meer we Gent naderden, doken allerhande campussen op waarvan een duidelijk in het oog sprong, DE VARKENS CAMPUS, de vraag hier was, hoeveel studenten zitten hier op stal, dit onder het mum van dat ze soms duidelijk het varken kunnen uithangen.

Zo kwamen we in Merelbeke aan waar een plechtige stop was ingelast door Johan aan het kleine stulpje van onze weldoener van de Vlaamse industrie, het Belgische voetbal en allerhande culturele commerciële uitbatingen.

Ik weet niet vanwaar die verheerlijking bij Johan vandaan komt, de man doet niets voor de fietser (denk ik), maar het komt misschien omdat zijn initialen, MC en die van zijn echtgenote in goudverf in de poort verwerkt zijn, toch merkwaardig.

Nu richting Sint-Maartens Latem en Afsnee, waar we het pittoreske pont over de Leie nemen, om deze dan verder te vervolgen over een mooi onverhard pad.

De man die het pont bedient, bleek tot onze grote verbazing zich te herinneren dat we ook vorig gebruik hadden gemaakt van zijn service, hij wist zich de reclame van het champagne merk op onze broeken duidelijk te herkennen, Allee Dirk goed voor de business, de reclame werkt.

Zo reden we verder met Gent in zicht, waarbij we toch een kleine stop maken bij de nieuwe woonst van Eriks dochter Eva, vergis U niet een Adam was er niet.

Eva maakte een voorstel, horende dat we op de Vrijdag markt een eet stop zouden nemen, van even verder te rijden tot een blijkbaar beroemde antiekmarkt, waarop Bo direct repliceerde van dit niet te doen, we zouden zo een aantal classics kunnen kwijtraken?

Nu naar Gent centrum waar duidelijk werd dat onze Johan veel goede herinneringen had aan deze stad, dit door het enthousiasme waarmee hij vele gebouwen en monumenten en hun geschiedenis aan ons duidelijk maakte.

Naar gewoonten namen we onze lunch stop op de Vrijdag markt in bistro Den Eden.

We werden er zeer vriendelijk onthaalt, en ook bediend, na dat onze groepsvader, den Erik, ons allen had duidelijk gemaakt dat we gingen voor een soep met broodje.

En zowat vader beslist geschiede ook, gelukkiglijk was er een goede keuze aan verschillende broodjes, vond eenieder zijn gading en werd lekker gesmuld.

Na een goed uurtje van eten en wat rust, werd alles weer opgang getrokken, ook de wat stramme spieren, met einddoel de Mispel te Oppuurs.

De laatste 50km liepen richting Lochristi, zo verder Dendermonde langs de Schelde, waar toch nog beslist werd om drinkpauze in te lassen te Vlassenbroek.

Hierop het terras werden we vergast op livemuziek van een band die daar speelde, misschien wel iets te luid voor sommigen.

 

Uiteindelijk bereikten we ons einddoel na een rit van tussen 130 en 135km afhankelijk vanwaar eenieder zij thuishaven ligt, en met een gemiddelde van 24km/h en toch een kleine 400hgte meters.

 

Proficiat aan alle deelnemers en bedankt voor de gezelligheid, het was weer leuk.  

Volgende Zondag zitten we met een aantal afwezigen, maar de rit zal in goede handen zijn van Karel indien terug gerecupereerd.   

 

Bo


Ladies Luchthaven 4-7-2019


Renilde Lauwers

wo 7 aug. 18:01 (7 dagen geleden)
 
aan mij

Met 15 ladies waren we zondag aan de start om de rit naar en rond de luchthaven aan te vangen.

Aangezien JDB en KDB tijdig wouden thuis zijn had onze Johan voor hen een ingekorte versie gemaakt. Voor de gelegenheid werd JDB vergezeld door haar man Jean.

De moedige ladies JN en GV hadden vandaag gekozen om de dodentocht te rijden.

Het is leuk dat er in onze club voor ieder wat wils is !

Plots ontwaarden we een “vreemde eend” in de bijt. De man van Erlinda kon moeilijk afscheid nemen van zijn geliefde en was dan maar meegekomen. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd’ !

Op een gezwind tempo trokken we richting St. Jozef Londerzeel. Daar bemerkten we iemand met een bekende tenue aan de kant van de weg. Is dat nog iemand van ons? Jazeker! Het waren Anita en haar man die ons stonden op te wachten. Wat een verrassing ! Zij reden mee tot Humbeek, waar over de verbrandde brug onze wegen alweer scheidden. We namen toen ook afscheid van KDB, JDB en Jean.

Aangekomen in Zaventem, eerst een fotoke om te bewijzen dat we er wel geraakt waren.

We vervolgen onze weg rond de luchthaven, voorbij het asielcentrum 127 bis in Steenokkerzeel om even later de spotters te vergezellen naast de landingsbaan.

Het was alsof de duivel ermee gemoeid was. In de verte stegen tal van vliegtuigen op, maar geen enkele die landde. Terug op ons stalen ros merkten we dat we toch iets te vlug waren vertrokken want nu landden er verschillende na elkaar.

In Steenokkerzeel aan de kerk hadden we afspraak voor onze koffiestop, maar niet voordat we de plaatselijke markt hadden bezocht.

De terugweg verliep vlotjes langs kleine, landelijke wegjes via Kampenhout, Elewijt, Tisselt, waar de brug net omhoog was voor een “gigantisch” plezierbootje.

Iets later dan gepland bereikten we dus “Bâ ons” voor onze afterbike-drink. Een gezellige afsluiter na een geslaagde rit, zonder problemen, die door iedereen wel werd gesmaakt.


Ritverslag Congoberg - Woestijn en café Den Haas 4-7-2019

Banden miserie, kaderbeuk, mattentaart of boterham met?

 

Na blijkbaar succes van vorige week met lunch te Emmadorp waar de dames gesteund werden door de classics, en deze op hun beurt door een aantal A-teamers, werd er deze Zondag ook weer gestart met 11 dappere, die de rit naar het mooie Pajotteland zouden rijden.

Ook blijkbaar om het culinaire wat steeds deel uitmaakt van lange classics ritten en blijkbaar ook door de A-teamers gesmaakt werd.

Er werd gestart aan de Mispel om 08.00h met de melding dat Johan weer thuis stond met een lekke band.

Er was met hem afgesproken, hem thuis te Buggenhout op te halen.

Een klein mysterie daar het al de 4-5 lekke band was in een week tijd, weer veel theorieën maar geen echte uitkomst hierover.

Starters waren, Freddy, Karel, Erik, Pol L, Bo, Franck, Piet, Laurent, Rik, Johan en een iemand welke de naam met ontgaan is. (nvdr : Francis alias "De Cisse")

De weersvooruitzichten waren super, het kwik zou ook klimmen maar dan tot 26°c, prachtige prestatie.

In afwezigheid van Johan bij de start aan de Mispel nam Freddy de lead, en vertrokken we zoals de rit gepland was volgens gps.

Naarmate we vorderen sloeg de twijfel toe vooraan in de gelederen, we rijden van Buggenhout weg, moesten we wel het gps-parcours volgen, of hadden beter niet direct naar Buggenhout gereden aangezien de afspraak was Johan thuis ophalen.

Allee, de parcours kennis van Freddy bracht ons uiteindelijk in Buggenhout waar Johan ons met een blik van blijdschap stond op te wachten aan de brouwerij Bosteels als we er aan kwamen.

Reeds 21km op de teller, ge zou kunnen zeggen alle wegen leiden naar Rome en er passeert zeker een aan Johans deur.

Uiteindelijk dan op pad naar ons hoofddoel Café Den Haas boven op de Woestijnberg te Gooik.

Eerst Baardegem, verder door de mooie Dendervallei richting Ninove van waar we het Pajotteland binnen doken.

Vandaar begon het klimmen en dalen al wat moeilijker te worden.

Op weg naar Vollezele en onze eerste uitdaging, de Congoberg, werden we aan de kant gezet door een caravan classics cars, sommige zagen er nog beter uit dan onze classics, maar goed, ook bij Johan bleek er iets classic te zijn, maar dan aan zijn fiets.

Alle experts aan dek en de discussie en mogelijke oorzaken van Johans probleem werden naar voren gebracht, wiel staatlos, wielas gebroken enz. verder.

Na een wat meer gedetailleerde inspectie en een hint van Johan zelf, kwamen we tot de conclusie dat het brugje tussen de 2 achter buizen welke neerwaarts naar wielnaaf en versnelling aflopen, gebroken was.

Bij Johan welke geen specialist is in afdalen, sloeg de schrik er nu duidelijk in en gaf te kennen aan een tempo van niet meer dan 20-22km/h verder te rijden.

Zogezegd zo gedaan, het peloton sleepte zich op een gezapig tempo verder richting Congoberg, Johan gesteund en geflankeerd door Erik en Freddy.

Op de Congoberg zelf wouden onze A-teamers bewijzen dat ze van een andere categorie waren, maar dat werd ook een beetje gecounterd door onze dappere classics.

Na bekomen te zijn van deze eerste inspanning, werd er afgezakt door de valleitjes rond beekjes in het Pajottenland, prachtig toch, richting Woestijn en Gooik.

Er werd duidelijk rekening gehouden met Johan en dus aan elk belangrijk punt haltgehouden tot deze weer aansloot.

Dan tweede doel, de Woestijnberg, Laurant A-teamer zag dit duidelijk zitten en trok vooruit niet goed wetende wat er aankwam, naarmate de klim hogerop ging en de percenten ook, werd de afstand tussen Laurent en andere alsmaar kleiner, vraag reden de andere sneller of was het toch wat onderschatting van aanvaller himself, uiteindelijk kwamen we boven met een finaal stijgingspercentage van 12%.

Dus een verdiende rust was welkom op het plateau bij den Haas te Gooik.

Normaal word er gegaan voor het nuttigen van de klassieke mattentaart, maar met deze traditie werd vorig jaar gebroken door Freddy en kwamen er nu ook boterhammen met plattekaas, kop en boerenham op tafel.

Dit gaf mogelijkheid tot aangename babbels en discussies tussen alle fietser, mooi te zien wat fietsen gecombineerd met lunch doet met een groep mensen, prachtig toch die discussies.

Na een goed uurtje van rust en lekker eten werd er besloten weer het stalen ros te bestijgen en de eindrit richting Mispel in te zetten.

Het doel was ook Johan zo snel als mogelijk richting huiswaarts te krijgen, dit om erger te voorkomen.

Johan verliet ons een beetje voor Malderen,  maar liet ons per WhatsApp diezelfde avond nog weten dat ook de horizontale buis tussen krank en achterwiel volledig gebroken was, van geluk gesproken.

22km/h max was er gezegd, dit was misschien door de lekkere boterhamen ondertussen in dovemans oren gevallen en natuurlijk moeilijk aan te houden door de sterke mannen van ons A Team, alzo werd toch wat meer vaart en tempo in het einde van de rit gebracht, en eindigden we met 117km op de teller, een 700tal hoogte meters, en een gemiddelde van een kleine 24km/h te Oppuurs.

Nogmaals bedankt aan de A-teamers welke ons vervoegden en het classic concept duidelijk konden appreciëren, hopelijk zien we hun Zondag terug op de rit naar Gent met stop te Gent Centrum.

 

Bo

 

 


Fietsdodentocht 4-7-2019


  • Schol Eddy! Onze beperkte Kwb Oppuurs' vertegenwoordiging liet Eddy achter op de fietsdoto terreinen met 6 lege Cornet glazen en een jetonneke. Voor de lege pinten kon Eddy nog gerust een paar Vedetjes jaak maken! Spoedig herstel makker!
  • Twee dames en 6 rijders van the A-team hadden net met succes en een gemiddelde van net geen 30 per uur de  meer dan 100 km veilig beeindigd! Over een licht gewijzigd parcours, een nieuwe bevoorradingsplaats en wat extra hoogtemeters, werd ons een mooi afgepijld parcours voorgeschoteld met heel veel seingevers! Wat een luxe! Hoewel, voor het gevraagde startgeld, mocht het best wat meer zijn. 
  • Bij de start namen de mannen van Liezele een heet koffietje en wachtten de nog parate broers van A.P., nog steeds met rugproblemen, op de KoenT. om van start te gaan voor de zoveelste deelname aan de fietsdodentocht. Het tempo werd strak gehouden tot aan de bevoorrading. Regelmatig zorgden de klimmetjes voor een split van de groep in het mooie Gooik maar in een goede kwb geest werd steeds een hereniging bewerkstelligd. De Palm werd vlotjes langs de voordeur binnengereden, alwaar we de MarcV. tegen de buik liepen. Hij had 2 palmkes en een goei grapje paraat. Onze palm smaakte bijna zo goed als zijn moppeke! Ook de twee dames zagen we in de  Palm maar dan zonder palmke.
  • Bornem kwam al snel in zicht nadat Eric G. zijn eerste kilometertjes aan de kop had volbracht. Hierover werd nog een serieus boompje opgezet bij 2 lekkere Cornetjes de man.

Luc P


Ladies & Classics in Emmadorp                        28-7-19


Echte Flandriennes, zoals wij, passen zich vlotjes aan: van 41° naar 20° met regen en toebehoren. Onze inwendige termostaat kan dit moeiteloos aan !

In de loop vd week echter, kwamen al verontrustende berichtjes in mijn mailbox over de voorspelde weersomstandigheden en de bijhorende paniekreacties van sommige ladies die het niet zagen zitten om zo naar Emmadorp te rijden. Echter, de soep in "Het verdronken land" was reeds warm gemaakt en het brood was gesneden !

Zondagmorgen stroomden regen en nog wat afzeggingen binnen. Het zag er niet goed uit!

Ik "moest" toch naar Oppuurs om te zien hoeveel ladies uiteindelijk gingen opdagen. Zes natte visjes vonden het de moeite om de dag al fietsend door te brengen en een verwittigde vrouw ........ had reservekledij bij .

Geen A team wegens teveel regen maar wel 6 Classics op de startplaats. 

Efkes twijfelde KDB in de Barelstraat om mee te rijden maar haar overtuigde deelname leverde een historisch overwicht van 7 ladies tegenover de heren op het natte wegdek.

De classics wilden niet onderdoen en Piet V kwam hun deelname in evenwicht brengen. Hij wist dat lekkere soep en dikke boterhammen hen opwachten en wij zagen onze rekening gelukkig betaalbaar ondanks de onverbruikte 3 porties. De kas bracht hiervoor de gepaste oplossing.

De weergoden waren ons goed gezind want de ideale temperatuur en een zeer kleine regenhoeveelheid vergezelden ons op een ongevalvrije tocht. 

Gezien de sportieve geest, wachtten we op de Classics om de lunch aan te vangen en gezien onze prestatie konden we een Cava-aperitiefje ons laten welgevallen. Ook onze zondagse koffie (12km eerder) voelde als een welverdiende beloning.

Onze engelbewaarder trok de hemelsluizen open terwijl wij lekker binnenzaten. "Helaba wacht eens " zei iemand , "kijk hier op die ronde tafel dat zijn allemaal afbeeldingen van blote madammen". Eén mannenoor had dit opgevangen en de rest kwam nieuwsgierige blikken werpen. "Gelukkig zaten jullie aan de andere tafel he mannen, of de soep was over de rand gegaan omdat de tafel zou beginnen zweven"!

De gezonde mannen zagen ons zo graag dat ze op de terugweg nog een tijdje achter ons hebben gereden, was het om ons te bedanken voor de onverwachte menu of was het die ronde tafel in hun gedachten ? (grapje) Na een tijdje zeiden ze ons vaarwel en deelden we wederzijdse groeten en een veilige thuiskomst.

Iets voor 16u reden we Bornem-Oppuurs terug binnen, iedereen gelukkig dat we de rit toch hadden gereden en genoten van de natuur onderweg , vh lekkere eten en drinken en last but not least van het gezelschap !

Eind goed al goed.

Volgende zondag rijden Jeannine N en ikzelf de fietsdoto. Misschien kan Renilde haar rit doen nr de luchthaven of de 60km vd doto, bekijk het maar en laat zeker iets weten aan Dre zodat hij het "tijdig" in de fietskrant kan zetten !

 

Doeiii en tot volgende zondag  als jullie ook in Breeven de afterdrink doen.

Laat iets weten he.

 

Greet 


A-team : Leuven 21-7-19


Beste sportvrienden, 

 

Zondag 21 juli 2019 zal niet alleen de geschiedenis ingaan als nationale feestdag maar ook en vooral als de laatste zondag voor het begin van wat misschien wel de warmste week zal worden sinds het begin van de weerwaarnemingen.

De Warmste Week van Studio Brussel even buiten beschouwing gelaten natuurlijk.

Op deze dag werd ook een nieuw syndroom ontdekt, het CDB syndroom, maar hierover later meer.

Normaal zou er een rit op de agenda staan van Gilbert DB, jammer maar helaas heeft Gilbert een hopelijk tijdelijke stop moeten zetten aan zijn fietshobby. Van allen veel moed en doorzetting bij de revalidatie Gilbert.

De net uit vakantie teruggekeerde Johan M zou dan maar zijn rit naar Leuven doen, vlug vorige donderdag nog eens verkent met het "donderdaggroepje"

Om iets voor acht was viel de temperatuur nog goed mee en er daagden ondanks de vakantieperiode toch nog 21 rijder op waarvan 14 A teamers en een 10 classics ( er zijn er daar bij met een groot ego die dubbel tellen hoor ik zeggen) (grapje hé mannen).

De snelste weg naar Vlaams-Brabant gaat onder andere via Liezele en de Patattestraat zo Naar Sint-Jozef om daar de A12 over te steken.

Blijkbaar was het net iets te voortvarend geweest want net voor het viaduct was er glas gesignaleerd, Leegloper van dienst was Frank S, hoe ging dat ook weer van een coureur in form die niet plat rijdt?? Dubbele pech, het reserve bandje van de leegloper met dienst was niet opblaasbaar, gelukkig waren er toch enkelen die de ongelukkige uit de nood konden helpen en mits goede afspraken een bandje in bruikleen konden geven. Gelukkig hebben we toch altijd iemand als Laurent C mee, iedereen kan wel een bandje vervangen maar Laurent wil persé altijd helpen, dat is pas een teamplayer!!! Merci Laurent voor al die keren dat je al iemand een helpende hand toestak. Nog even vermelden dat Rik DS een kei is in het oppompen van bandjes...

Na een intermezzo van enkele minuten konden we onze weg verderzetten en waren we voor we het wisten in de Regio rond Leuven.

Traditiegetrouw gaat dit met een grote boog rond Zaventem via de kasseiwegen en de golfclub van Kampenhout om zo via Herent en Veltem de Monseigneur van Wayenberghlaan te bereiken, volgens Strava een klimmetje van 11%. Traditioneel werd boven gewacht en even uitgeblazen om vervolgens de afdaling te doen naar de stad waar geen enkele van ons had gestudeerd. Andere instellingen en Université de la Rue's et de la Vie hadden ons gebracht waar we nu staan. En we zijn wij ook gelukkig zeker :-)

Een ritje langs het Leuvense stadscentrum en een bezoekje aan " de Kotmadam " verder reden we via de Keizersberg Leuven terug buiten via het Wilsele van de melkboer van Wilsele Frans Verbeeck (ook gekend van zijn beroemde uitspraak: "Fred hij rijdt vijf km per uur te hard voor ons " naar aanleiding van een interview na weer eens een 2e plaats na Eddy Merckx).

Dit allemaal volledig terzijde. Ondertussen had Chris DB vanop de 2de rij de zaak een beetje georkestreerd en op tijd en stond andere koprijders gevorderd.

Na een tijdje kwam hij zelf het kopwerk waarnemen samen met compagnon de route Marc L.

En daar is het toen gebeurd, Het syndroom van CDB werd daar op geheel toevallige wijze ontdekt.

Het viel op dat het tempo gestaag de hoogte inging, volgens Marc was dit omdat Chris telkens een half wieltje voor het zijne moest rijden, volgen Chris was dit iets wat automatisch kwam en waar hij naar eigen zeggen weinig of niets kon aan verhelpen. Et voilà, een nieuw syndroom was geboren, naar het schijnt zal er zeer binnenkort ook een Wikipedia pagina over gaan.

Ondertussen reden we door de mooie binnenstad van Mechelen via het Zennegat richting Klein Brabant alwaar we het clublokaal van de Tasting club met een bezoekje zouden vereren.

Ondertussen was het een dermate temperatuur dat het zeer aangenaam was om op het terras van de bierschuur te vertoeven. De dames, de masters en de geblesseerden waren reeds voor ons aangekomen.

Voorwaar weer een fijne zondagochtendtijdsbestedingsactiviteit waarvoor dank Johan, Laurent en Chris.

 

Terwijl ik dit schrijf is het buiten bakken en braden, weliswaar zonder Solo boter, maar zondagochtend zou de temperatuur weer iets meer normaal moeten zijn.

Een prima fietsweertje dus.

 

 

Allen tot dan,

 

 

Warme groeten, 

 

The Ghostwriter


Classics Halle 14-7-19

Beste sportvrienden, 
Dit weekend stonden er 2 lange ritten op het programma, eentje naar Geraardsbergen met Werner en de Classics reden naar Halle met de 2 Pollen.
Het was dus geen overbodige luxe dat beide ritten zouden vertrekken om 7h30. Vermits er op de website enkel voor het A-team dit vervroegde vertrekuur te lezen stond, ontstond er wat verwarring en was niet iedereen op de hoogte van dit vervroegde vertrekuur van de classics.
Of het vertrekuur of de sobere lucht nu de reden voor de magere opkomst was laten we in het midden.
Feit is dat we maar met 14 aan de Mispel waren om 7h30, 8 A rijders en 6 classics.
Ondanks een licht oplopende curve van het vormpeil maar met een gebrek aan hoogtemeters in combinatie met een (licht) overgewicht, besloot ik met de classics mee te rijden.
Via Malderen, Merchtem, Brussegem, Relegem, kwamen we stilaan maar zeker in de heuvelzone terecht. Hier was Pol de voorzitter zijn job als gids tijdelijk afgelopen, nu was het Pol L zijn beurt om ons te leiden.
Langs het industriepark van Zellik reden we zo het Pajottenland binnen, een beetje kenner weet dan dat het vanaf daar geen meter meer vlak loopt.
Neem daarbij nog eens een ongelukkig staande wind, dan weet je dat het stoempen is.
Gelukkig zagen we snel de TV toren van Sint-Pieters-Leeuw staan, deze staat op een spreekwoordelijke boogscheut van Halle, homeland van de Colruyt dynastie.
Dan rij je Halle binnen en je ziet daar een joekel van een Carrefour supermarkt staan, ....
Enfin, daar kwamen we niet voor. Waar we wel voor kwamen was een bezoekje aan de basiliek en haar inwonende "Zwarte Madonna" Pol L had zijn huiswerk goed gemaakt en vertelde ons de legende van de Zwarte Madonna.
Gelukkig zijn er om en rond de basiliek nog een een aantal drankgelegenheden, een eerste tussenstop werd dus een feit. Dit echter niet na een kleine fotosessie, waar een andere club foto's nam van ons nadat wij eerder hun groepsfoto hadden gemaakt.
4 warme choco's en 2 koffie's later kropen we terug op ons rijwiel en verlieten we het grondgebied van de meest zuidelijk gelegen stad op Nederlandstalig grondgebied. In de kroeg werd er ook een kleine discussie gevoerd over het reeds verorberde aantal hoogtemeters. Den Eddy had er bijna dubbel zoveel als Piet en Pol L hetgeen ons spontaan deed denken dat den Eddy vroeger een visser moet geweest zijn, naar het schijnt nemen die het ook niet al te nauw wanneer ze over hun vangsten bezig zijn
Ondertussen viel er een beetje miezer uit de hemel, de goden waren ons, ondanks onze goede religieuze bedoelingen van de dag, niet echt gunstig gezind want ook de wind waaide nog steeds uit ongunstige richting. De temperatuur was ook al niet om te stoefen.
Onze verstand op nul en trappen maar. Blijkbaar had de Piet dat vrij letterlijk genomen, de brave man dacht namelijk dat er meerdere TV torens stonden, natuurlijk staat er maar ééntje mar het draaien en kronkelen van het parcours maakte dat die dan eens links stond, 2 minuten later stond hij dan weer rechts of vlak voor ons om tenslotte achter ons te eindigen. Uit het oog, uit het hart zou men hier kunnen zeggen.
Stilaan kwamen we terug in bekende gebieden en Pol de voorzitter had terug de leiding genomen, en als deze uit het Pajottenland weerkeert kiest hij bijna altijd voor een ommetje langs de Vrijthout, zo ook deze keer. De kelk ledigen tot de bodem noemt men zoiets.
Ondanks de wind waren we goed binnen het schema en werd besloten om nog langs Peizegem eens te rijden alwaar we een welverdiende café taxi zouden nuttigen.
Tot we bij het buitenrijden van Opwijk plots een bekend tenue zagen. Maria B, de vrouw van Pol VM, de first lady dus stond daar op een hoekje met een niet te herstellen kapotte buitenband.
Ondergetekende stelde Pol voor om zijn voorwiel af te geven zodat Maria meekon naar den Taxi, doch alle redenen en uitvluchten waren goed om aan te geven dat het (voor)wiel niet compatibel was. Om geen ruzie te stoken in het gein van de voorzitter drongen we niet verder aan en lieten Maria dan maar in alle eenzaamheid wacht op zoonlief voor depannage.
Na een tweede en laatste tussenstop werd er in gestrekt draf richting Oppuurs gefietst waar we uiteindelijk rond 13h15 arriveerden met 115 km op de teller en een kleine 700 hoogtemeters. Ondanks de afstand en de hoogtemeters in combinatie met het weer werd er toch een gemiddelde van bijna 25/u opgetekend.
Conclusie: mooie realisatie van het duo Pol & Pol, merci mannen.
Sportieve groeten, 
Frank

Ladies rit Afligem 14-7-19

Allereerst onze oprechte deelneming aan de familie De Clerck bij het overlijden van hun moeder, schoonmoeder.

Omdat Maria in deze omstandigheden haar rit niet kon begeleiden is er op het nippertje een noodplan gestart.

Rik had me opgebeld om Maria te vervangen.

Op mijn gsm had ik nog de rit naar Afflighem staan, die dit jaar niet op onze kalender staat en om de rest vh programma niet al te veel overhoop te gooien, heb ik deze rit gekozen als vervanging.

Ongv vergelijkbare kms (73) alleen heuvelachtig parcours ipv vlak.

Diegenen die dachten een vlakke rit onder de wielen te krijgen waren eraan voor de moeite en trokken al een bedenkelijk gezicht, ook al zegt de wetenschap dat iemand altijd meer kan dan je zelf denkt. Kristel en Olive beamen dit want ze zeiden zelf dat ze op het einde vd rit toch tevreden zijn dat ze meegefietst hebben. Een voordeel is dat we de rit naar Lier nog tegoed hebben  en die blijft vlak !

Afflighem blijft een mooie rit, langs vele autoluwe betonbaantjes tss de weiden, op en af, klimmen, dalen, veel afwisseling, regenjas aan regenjas uit, dat was minder gezellig maar over het weer kunnen we niet discussiëren alleen er ons aan aanpassen. Na de meeste heuvels en beklimmingen achter onze kiezen te hebben konden we, jawel in het zonnetje, buiten ons koffietje nuttigen.

Van heuvels gesproken, ik denk dat sommige ladies aicar geslikt hebben, als epo niet meer mag dan maar een alternatief nemen zeker (grapje) . Iedereen verteert die heuveltjes elk jaar beter en beter !

Nog amper 28 kms te fietsen richting Oppuurs tot plots in Mazenzele, waar Maria B elk straatje kent, haar voorband het opgaf. Niet alleen de binnenband maar ook de buitenband was per total.

Een nieuwe binnenband steken en hulplapje tss binnen- en buitenband kan wel lukken om nog thuis te geraken. Gene wie wa dacht Maria, ik bel naar zoon Stijn of hij mij kan komen halen.

En zoonlief dacht, u vraagt wij draaien en zo kwam Maria met haar fiets nog veilig thuis. Dank je wel Stijn.

Tussen andere vlagen door bereikten we om 12u45 de Mispel.  Lap seg, gesloten. Meer dan de helft was al naar huis , van de mannen geen spoor dus zijn de overblijvende 3 of 4 ladies ook maar naar huis gefietst.

Dat was een afsluiter in mineur, een drankje dat we dus nog tegoed hebben, joepie

 

Volgende zondag ben ik er niet, Renilde kan haar rit niet doen maar voor de vervanging zorgt Kris DB,  dus tot binnen 14 dagen voor de rit (en eten) naar Emmadorp.

Greet V

Naar Gooik om een teentje looik 7-7-19

Voorbeschouwing 1:

Woensdag in de vroege avond telefoon ten huize Geens. Marc Leyers aan de ander kant van de lijn. Ken, zegt hij, ik heb juist telefoon gekregen van den Dré met de vraag om zondag een rit te begeleiden. Maar ja, ge weet dat mijne GPS nog steeds niet in orde is (slechtste excuus ooit! 😉) dus dacht ik aan u, of gij geen rit wilt doen. Als dat goed is voor u zal ik den Dré verwittigen en vragen u even op te bellen. Allé vooruit dan maar ik zal mijn goed hart maar eens laten zien! Dus later die avond telefoon van den Dré: hey Ken, ik heb gehoord van Marc dat jij eventueel de rit zou willen doen. Ik zeg ja geen probleem, mijn rit naar Oetingen – Gooik, kunnen we doen maar ja die staat wel nog op de kalender voor augustus dus daartegen moeten we natuurlijk wel iets anders uit onze mouw schudden, maar dat zien we dan nog wel.

Voorbeschouwing 2:

Het is een ‘beetje’ een nieuwe rit (het heenrijden is anders dan de vorige jaren) die ik nog maar 1 keer had gaan testrijden enkele weken geleden dus moest ik zien dat ik voor zondag toch nog eens een keer kon gaan overlopen of er geen hiaten inzaten. Normaal zou ik zoiets dan zaterdag doen maar ja, de vrouw des huizes wil graag een keer naar de solden gaan! Gelukkig had ik vrijdag een halve dag verlof in de voormiddag dus ik mee om 6u uit mijn bedde zodat ik om 7u al op mijne velo zat! Ge moet er iets voor over hebben hé!

Zondag 07/07 om 8u aan de Mispel:

De opkomst is zoals je tijdens de zomermaanden mag verwachten, er is volk maar de grote massa is duidelijk naar warmere oorden getrokken. Het weer is hier dan ook een beetje minder na die laatste warme weken. Met een 12-tal A-team’ers vertrekken we dan richting Opdorp. Ikzelf rij vooraan samen met Marc. Neen, niet Leyers maar Vermeiren! In Opdorp al onze eerste hindernis: ROMMELMARKT! De nationale ‘sport’ bij uitstek in België! Je kan tijdens de zomermaanden geen rit uitdokteren zonder één tegen te komen. Het is nog vroeg en gelukkig dus nog rustig zodat we voorzichtig aan een slakkengangetje ons erdoor wurmen. Dat is echter buiten één of andere pipo gerekend die ons er brutaal op wijst dat we normaal gezien zouden moeten afstappen. Als we dit oponthoud gepasseerd zijn merken we dat er een paar zijn achter gebleven. Hebben zij het echt aan de stok gehad met die bullebak? Ik weet het niet maar uiteindelijk kunnen we toch voltallig onze weg verder zetten. 

Na een kleine 30km, we zijn ondertussen al Moorsel voorbij, begint het parcours voor de eerste keer heuvelachtig te worden. Vooraan wisselt de ene Marc de andere af. En zo komt de Leyers op het gepaste moment op kop om zijn klimmersbenen vanuit de Pyreneeën te etaleren. Hij vraagt mij stiekem of hij de volledige rit op de grote plateau zou kunnen afwerken. Ik kijk hem bedenkelijk aan en zeg: ge kunt dat proberen maar ik vrees dat dat niet zal lukken. Want na Denderleeuw, waar het een stukje vlakker was naast de Dender, komen we echt in de ‘bergen’ terecht. We rijden via Pamel naar ‘de Woestijn’. Gekend in de wielermiddens voor zijn beklimming maar wij doen hem eens vanuit de onbekendere noordkant. Hier gaat de ketting onherroepelijk op het kleine bladje! Hier mag iedereen zijn ‘tenen’ eens goed uitkuisen. Het gaat hier nu constant op en neer en hoor achter mij veel geblaas en gepuf. En dan moeten we Gooik nog passeren waar er nog enkele gekende en minder gekende kuitenbijters liggen. 

Het is tijd voor een nieuwe kopman naast mij. Niemand minder dan Rudy De Schutter, de onvolprezen klimgeit onder de KWB’ers. Hij heeft van zijne docteur de goedkeuring gekregen om eens voluit te gaan met zijn voet. En dus gaat hij op alle volgende hellingen steeds als eerste boven toekomen! Het wordt ook stillaan tijd om terug huiswaarts te keren. De meesten vragen of alle hellingen nu voorbij zijn maar ik moet ze teleurstellen. We moeten nog langs Asse gaan en daar ligt nog een zekere Vrijhout. Ook die nemen we met verve en zo zit het er zo goed als op. Voor mij is het beste eraf en plaats mij op de 3de rij. Maar het gaat nu in gestrekte draf, Marc Leyers is terug op kop gekomen, via Opwijk tot in Lippelo. Hier splitsen we op, een deel rijdt rechtstreeks naar huis, de andere manschappen gaan nog iets drinken in het Fort Van Liezele waar we de Classics vervoegen.

Ik neem de honeurs nog waar en felicitaties voor de mooie rit. En dan kan een parcourbouwer alleen maar gelukkig zijn! 😊

 

Grz,

Ken G

 

Clubdag Paris-Roubaix 30-6-19

Chér copains et copinnes de la vélo, 
Na de afgelasting van de clubdag vorig wegens passage van de Tour door het Franse Noorden had de Werner dit jaar zijn beste beentje weer boven gehaald om de de clubdag te organiseren.
Dit was niet zomaar een "copy/paste" operatie. 
Nieuwe verkenningen werden gedaan, nieuwe afspraken dienden gemaakt.
En zo gebeurde het dat de (veel te weinig) deelnemers zich enkel zorgen moesten maken over het transport van zichzelf en hun trouwe tweewieler.
Er werd om 6h45 afgesproken aan de Mispel, niet eens zo vroeg bij deze warme nachtelijke temperaturen.
Netjes op tijd kamen we aan in Leers, een "banlieu" van Roubaix, niet zomaar een typische voorstad maar een mooi verzorgd dorpje met een parkeerpleintje waar de Werner zijn mobilhome had geparkeerd en waar er plaats zat was voor de rest van het wagenpark.
Alles werd in gereedheid gebracht, bandendrukken van de fietsen correct gezet, niet te veel, niet te weinig want we zouden maar een kasseistrook of drie moeten verteren.
Rond kwart voor negen werden we in het plaatselijke restaurant " Le Grain D'Orge" op 100m van de parking verwacht voor een koffietje, een fruitsapje én 2 croissants. Aldo, de patron, en zijn rechterhand "Mo" deden dat goed, ze mochten blijven.
Traditioneel doet de Werner zijn briefing en een kleine wist-je-datje quiz  tijdens deze momenten. Uiteraard werden beide gesmaakt.
Kwart na negen, laatste check, alles bij? eten? drinken? Ohja, toch nog een extra bandje meenemen, je weet maar nooit...
Met een veel te klein pelotonnetje van 11 heren en 7 dames trokken we stipt halftien onze fietsen op gang.
Reeds na een kleine kilometer gingen dames en heren elk hun eigen richting uit. Dames links, heren rechts, of andersom....
In tegenstelling tot wat je zou denken reden de mannen oostwaarts terug België binnen om reeds na een tiental kilometers een voorproefje te krijgen van hetgeen ons later op de dag te wachten stond.
De afspraak was: ieder zijn tempo, de inhaler moet steeds opzij gaan en wachten op het einde van de strook.
Een kleine kilometer verder waren we van de eerste strook vanaf, was het dit maar ?? Dan valt het wel mee....
Gezapig werd er verder gebold over een licht glooiend parcours, nu en dan de HST lijn Brussel - Lille kruisend.
De aandachtige fietser zag ook dat dit de regio was waar enkele jaren terug op een Pinksterweekend was gefietst was vanuit het grensdorpje Bon-Secours.
Zo wisten we vrij snel dat we terug Frankrijk waren binnengereden én dat we ons in het immense en legendarische bos van Wallers bevonden.
Zouden we reeds het bos op de nog meer tot de verbeelding sprekende kassei doorkruisen ?? Ons denkwerk hieromtrent was nog in volle gang toen we schuin links voor ons de gekende iconische mijnschachten zagen opduiken.
Uiteraard even stoppen en met het nodige respect en ongeloof even de kasseien van dichtbij bekijken, Een lichte vorm van paniek werd ons deel bij monsteren van de arduinen blokken in hun typische bruine kleur. Gelukkig was het maar een momentopname van een strook in herstelling en moest dat specifieke beginstuk nog worden afgewerkt. Foto's van de kasseien, het monument van Jean Stablinski moesten uiteraard genomen worden, met dank aan een plaatselijke jogger die een bereidwillig handje toestak voor de groepsfoto.
Afspraken omtrent de kasseien werden nog eens herhaald en "en avant", genoeg geleuterd.
Uiteraard stonden er voor ons in het Bos van Wallers of " le trouvée d'Arenberg" zoals de kasseistrook officieel noemt geen dranghekkens en konden we onze toevlucht nemen tot het grindpad naast de kassei.
Een beetje coureur doet dat natuurlijk niet en aldus werd op de beste stroken gekozen voor een beetje zelfkastijding.
Op einde van de strook stonden we daar opvallend lang te wachten, zou er wat gebeurd zijn? Omdat dit een oplopende strook is konden we niets of niemand zien in de verte.
Uiteindelijk bleek er eentje lek te staan, Greet mocht deze eer voor zich op eisen.
Nu konden we een dikke dertig kilometer genieten van het landschap, de rest van de kasseien zou er pas komen na een dikke 85 km.
Een klein hongerke kwam stilaan deel uit maken van de groep, geen nood wist onze gids, een paar kilometer verder is een mooie taverne aan de rand van het bos waar we kunnen eten en drinken.
Dit was echter buiten de waard gerekend want bij de nederzetting stond een bordje "Complet"...
Niet getreurd, we zouden wel wat anders tegenkomen en zo geschiedde ook in een volgend dorpje stonden enkele mannen aan een typische Franse bar/tabac. Zij konden ons niet direct een valabele vervanger geven voor de taverne, maar we waren na overleg met de cafébazin wel welkom "dans la salle", een beschrijving van een kot met een hoop rommel en bazaar, een tafel een verzameling stoelen. Op de tafel lag een stokbrood dat de zoon des huizes gisteren was vergeten, dit werd dus dadelijk het onze, een klein hongertje, weet je nog. Voor de ene iets fris, voor de andere mocht het al een echte Pelforth zijn een frans biertje. gezelligheid troef, tot één der onzen nog ergens een zak chips van 400 gram  zag liggen dans la salle. Kleine onderhandeling later lag die zak opengescheurd midden onze tafel.
Stokbrood met zoute chips hoe lekker kan het leven zijn. De aanwezige stamgasten waren vol ongeloof dat er geen enkele elektrische fiets onder de onzen was...
Ondertussen had de zon de bewolking verdreven en zetten we onze tocht als echte "Nordisten" verder.
Stilaan kwam de zone van de waarheid dichterbij en de kasseistroken volgen mekaar nu in sneltempo op. Welgekende namen  als Mons - en - Pévelè, Templeuve, Carrefour d' Arbre, Hem, Gruson vlogen onder onze wielen door, de één al wat slechter dan de ander, doch geen enkele strook was ondoenbaar, sommigen begonnen het zelfs graag te doen dat gedokker over arduinen klompen.
Op de laatste strook had ondergetekende op een honderd meter van het einde genoeg van het gedokker en besloot het naastgelegen grindpad op te zoeken en daar liep het fout .
Een slecht liggende kei bezorgde mij alsnog middels een "snakebite" een leeglopertje. 2e lekke band van de dag een zeer mooie balans na in totaal een kleine 10 kilometer kasseien.
Mooi was wel dat aan alle bekende stroken een bordje stond zoals die staan in bergen bij de cols.
Nu mochten we toch stilaan om onze beloning in de vorm van een toertje op de meest slecht liggende, doch wel één van de bekendste wielerbanen van onze contreien, de wielerbaan van Roubaix. 
Het geluk was aan onze kant, de poorten van het wielerheiligdom stonden wagen wijd open, en onze jongens voelden zich als kinderen in een speeltuin.
Nog 3 kilometer scheidden ons van Leers waar we eerst onze dors zouden lessen bij Aldo en Mo dewelke speciaal op zondag hun zaak openden voor ons.
Nu enkel nog een kattewasje achteraan de auto's, de fietsen laden en we konden fris gewassen onze benen onder tafel steken voor een lekkere portie carbonades met frietjes en een fijn dessertje.
Om de zaak af te sluiten en de aanwezigen te bedanken was er nog Limoncelli voor de dappere deelnemers.
Aldus was het alweer een fijne aangename clubdag met veel te weinig deelnemers, dikke merci Werner.
Ons respect voor de echte coureurs is bij deze weeral een beetje toegenomen, maar ja die mannen gebruiken dan ook ketonen enzo/ofzo.
Sportieve groet, 
Frank

Geen muizen in Steenhuize Wijnhuize 23-6-19

Een aangename temperatuur, waarschijnlijk draaglijker dan de temperaturen die ons deze week  te wachten staan. Neen, geen negertjes maar we waren wel met 10. Tiens is er stilaan een verschuiving in de uitdagingen want we verschoten zelf dat we met zo weinig waren.

We reden met vloeiend tempo via Buggehout richting Abdij van Affligem. Aldaar lag er nog een put in de weide alwaar Greet enkele jaren geleden van de weg werd gereden en over kop ging. Haar nu zien fietsen, heeft ze er toch niets aan over gehouden.

Even voorbij de abdij moest de Rik zijn drinkbus gaan oprapen, nochthans was ze niet gevallen. Opmerkelijk aansluitend gaf Maarten eerlijk toe dat het loslopend wild te taai was. Na een gevatte opmerking van Greet corrigrerde hij met "te pezig" maar gezegd is gezegd.

De kilometers telden op en de kerktorens waren niet te tellen. Eens over het ijzeren brugje in Denderleeuw (stuw  Teralfene wordt afgebroken) en dan nog effekens het centrum door, kwamen we in het mooie en rustige Dender achterland. Glooiende landschappen. Stilaan telden de hoogte meters op en er zaten enkele kuitenbijters tussen. Blijkbaar zaten we op het verste punt niet ver van de muur van Geraardsbergen en van de Bosberg. Nogal goed dat deze niet op het programma stonden (voor mij toch).

Steenhuize Wijnhuize....Nederhasselt, Zandbergen...
Het tempo lag goed maar op den duur begonnen de kilometers toch in de benen te zakken. De drinkbussen konden nog amper het verloren zweet compenseren. Als we Wambeek passeerden wisten we dat we op de terugweg waren. Johan wist dat de"Vrijthout" er nog aankwam maar zweeg in stilte om  geen onrust te zaaien. Laurent reed nog dapper naar boven en was blij dat het de laatste klim was.

Vanaf Buggenhout hadden we redelijke tegenwind. Maarten had al met enkele companen bijna de ganse weg het kopwerk gedaan en nogal goed dat we Peter nog hadden om vanaf Buggenhout tegen de wind in het parcours af te ronden richting "De Waggel".

Eric moest zijn huisregelement volgen en Rudy reed rechtdoor. Dus met Maarten, Greet, Johan, Fred, Peter, Laurent, Rik en mezelf blijgezind de Waggel binnen om onze dorst te lessen. Nog enkele plakkers van de classic toer, Eddy, Francis en Frank, zaten er ook nog in gezelschap van den Dré. Proficiat met je verjaardag Francis!

De Eskimo's vielen in de smaak! Dank Maarten voor deze weeral mooie rit.

Chris

Verrassingsrit ladies 22-6-19

Verrassing.

 

Enkele minuten vóór 8u stond Olive te tellen met hoeveel we al waren om de verrassingsrit aan te vangen. Het waren er 16.

Gelukkige verjaardag Olive, een mooi rond getal vandaag !

Dat verdient een bloemenkrans.

 

Op een zéér rustig tempo richting Liezele en Londerzeel. Mag het niet wat rapper werd er geroepen. Neen, voorlopig nog een rustig ritje, later zullen we wat sneller rijden. Stipt om 9u kwamen we in Steenhuffel aan bij Charel’s ijs. Die waren pas open om 9u.

De eerste verrassing, maar niet iedereen voelde zich geroepen om op dit vroege uur al een ijsje te eten, hoewel het weer zeker meezat. Maar er waren toch een zevental gegadigden die het niet aan hun hart lieten komen.

Twintig minuutjes later richting Rossem en Merchtem langs een smal weggetje en een kabbelend beekje. Via Malderen naar Opdorp, Hofstee 10. We werden verwacht bij Monique voor een fris aperitiefje 🥂 met bijhorend hapje 🧀.

Plots kwam Olive met de volgende verrassing, voor iedereen een groot stuk taart 🎂, en of dat lekker was. Daarom was Olive ‘s morgens maar aan het tellen en smsen, haar schoondochter mocht naar de bakker 👍.

Dankuwel Olive en Monique, het heeft gesmaakt. Van een verrassing gesproken.

Het fietsen was bijzaak die dag, de kortste rit van het jaar.

Kris Db

Met de velo naar Tongerlo 22-6-19

Verslag lange afstandsrit “Met de velo naar Tongerlo”

 

Het kon geen beter weer zijn op zaterdag 22/6.

Niet te koud en niet te warm.

Om 7.30 u reeds 16° en een stralende zon, wat wil je nog meer.

Aan de Mispel stonden 4 dappere fietsers klaar voor een tocht van 200 km.

 

We vertrokken via Boom naar Duffel en Emblem.

Daar volgden we de “kleine Nete” richting Albertkanaal.

Bij de verkenning had ik opmerkelijke dieren gespot.

Ik zei tegen de deelnemers dat ze beter hun helm konden inruilen voor een cowboy-hoed.

Wat zou dat zijn ?  Een weide vol bizons trok onze aandacht.  Ideaal voor een eerste stop.

We wisten dat het een lange rit ging worden, maar wie dacht nu dat we tot in het verre westen zouden geraken.

 

We trokken verder naar Herenthout, Westerlo en Tongerlo.

Op 80 km zagen we de kerktoren van de prachtige abdij van Tongerlo.

Per fiets maakten we een “rondje” door de abdij.

Dan ging het noordelijk richting Albertkanaal.

Alhoewel het vrij warm was, kwam de wind uit het noorden en begonnen we aan het “lastigste” stuk tegenwind.

Maar één van de mooiste streken van de Antwerpse kempen zorgde voor een prachtig decor, waar je de wind weinig voelt.

Geel ten Aard, Lichtaart, Tielen, Kasterlee, Lille, stuk voor stuk prachtige bosrijke landelijke wegen.

 

Toen kwamen we aan het kanaal “Herentals-Bocholt” op 105 km.  Een zeer uitnodigend terras aan de vaart van de “Koninklijke Marine-kadetten van Geel” trok onze aandacht.

Tijd voor een eetstop.  Een zeer vriendelijke dame was onze gastvrouw.

We zaten in de streek waar bijna elk woord met een “H” beghint of dat er toch zeker een H in elk woord komt.

Voor ocharme 7 eurokes aten we een bord spaghetti die geen van ons 4 op kreeg.

Hallee, mennekes, hal dhie jeugdighe khadettekes, heten dha hoep, zhulle.

We hebben maar 1 kadet gezien, maar die at waarschijnlijk ook zijn bord  niet leeg, gezien zijn “buikloze” omvang.

“Khom, hik zal hulle, nog wha hijs in jullie bhidon khappen” : zei de gastvrouw net voor vertrek.

 

Whe wherden lheuk huitgewhuivd bij ons vertrek naar de volgende abdij : Westmalle.

Gezien onze spaghetti nog niet helemaal verteerd was én onze bidons vol ijs zaten, was een “Westmalle-stop” niet aan de orde.

Verderweg in Oelegem, konden we aan een terras niet weerstaan voor een verfrissende drinkstop.

Nog 50 km te gaan.

 

In Ruisbroek constateerden we dat we misschien net de 200 niet gingen halen. En dat kon niet.

Dan nog maar even via Eikevliet en Wintam, zodat iedereen zeker de kaap van 200 km had overschreden.

Ik had 203 km, 7.40 u effectief en heerlijk gefietst, genoten, nieuwe dingen ontdekt en een aantal mensen beter leren kennen.

Thuisblijvers hadden absoluut ongelijk, deze keer.

 

 

Werner Vercauteren


In het wiel van de Masters 16-6-19

Wegens toch nog niet gerust in het verder verloop van de "ischias-toestand" stond ik daar met mijn “gewone” fiets tussen een pak KWB coureurs niet goed wetend waarnaartoe...
Tot :
“Rijde gij mee me ons *?” 
*Ons = de Masters.
Danny had een reeks knooppunten op zijn buis geplakt. Samen met Marcel fietst hij richting Lokeren.
Ik volg in hun wiel en neem de kans om hen te observeren.
Danny, als een blok graniet op zijn fiets. Op een fietspad geeft hij nauwelijks één vierde vrij voor aankomende tegenliggers. De knieën in een positie waarvan de oorzaak iets hoger ligt.
Eigenlijk zouden ze de trappers meer uit elkaar moeten zetten... zoals bij die mannen op de moto waar het stuur zo breed, is dat zelfs de tengerste motard een stoere indruk maakt.
Marcel dapper peddelend, een beetje scheef op zijn fiets, de ellebogen lichtjes gebogen, zoals het hoort om oneffenheden in het wegdek op te vangen, een natuurlijke reflex uit zijn atletisch verleden toen hij in de Sint Amandse turnkring tientallen meters ver op zijn handen kon lopen.
Reeds duizenden keren fietste ik de weg Oppuurs-Bornem en voor het eerst zag ik op de afslag naar het fort de wegwijzer met knooppunten staan. Raar toch dat ik daar niet eerder op lette...

 

Via de Temsesteenweg naar de brug waar we nog net het A-team zagen : een langgerekte groene bende met ergens achteraan een grijze eenzaat...
Naar Lokeren fietsen via knooppunten is in feite gewoonweg de Durme volgen. Durme, een rare naam voor deze bijrivier van de Schelde. Eentje die ik altijd vergat in de les aardrijkskunde.  Bij de monding in de Schelde stelt die zich nog statig en breed op, maar aan het veer van Tielrode verandert ze in een slijk-rivier en even verder verdwijnt ze roemloos in het metershoge riet. 
Veel wordt er niet gezegd tijdens het fietsen met de Masters.
Genieten van het fietsen en het landschap.
Plots maakt Danny ons bij het passeren van een weiland attent op het bordje “NIET TE KOOP”. Echt waar. Dat stond er op : NIET TE KOOP. Welk verhaal zou daar achter zitten ? Een burenruzie ? Een erfeniskwestie ? Een wijziging van het RUP ? ... wie zal het zeggen ? Als er weinig gezegd wordt tijdens het fietsen, dan krijgen je gedachten de vrije loop...
Sneller dan ik verwacht had verrijzen de appartementsblokken van Lokeren vanachter de bomenrijen. Een sluis eerder stroomafwaarts zorgt ervoor dat de Durme hier terug een brede rivier wordt. De appartementen worden sjieker naargelang we het centrum naderen. Wonen aan het water én in het centrum, dé woonhype van het laatste decennium.
Tot mijn verrassing had Danny niet voor een knooppunt in centrum Lokeren gekozen, maar sloegen we eerder al naar rechts af, richting Eksaarde, Sinaai. Tijd voor een koffietje.
Op een godverloren hoek, grondgebied Sinaai, staat café Luitentuit. 
Aan de voorkant geen beweging te zien, aan de achterkant evenmin. Maar het terraspoortje stond open, de achterdeur ook. Terwijl we ons een tafeltje kozen komt een vriendelijke blonde dame ons goede morgen wensen. FaceBook leert ons dat het Catherine moet zijn. 
“2 koffietjes en een warme choco alstublieft”
Ongevraagd krijgen we er een mini suikerwafeltje bovenop. Ni slecht ! Extra suikers. Krijg je dikwijls op een bevoorrading ook. Al is de naam "Luitentuit" een raadsel, onderschat dit etablissement niet : de bijna 5 sterren Google waardering (4,9) hebben ze niet gestolen. Op 18 mei was hier zowaar een live-optreden van coverband “The G-strings”. Ook dat leerde FB ons.
Terug de fiets op. Na enig gekronkel en een stukje onverhard (dat beter lag dan sommige asfaltwegen) bereiken we de F4. 
Vergeet de E40 - of de E17, je staat daar toch maar in de file... Vanaf nu spreken we over de F4 of de F1, of de F18...
F4 = de fietsostrade Gent-Lokeren-Sint-Niklaas-Antwerpen.
Wahw zeg, met markering op de grond, speciale verkeersborden, echt ferm !
Naast de spoorweg fietsen, dat loopt als een trein...
Spijtig dat we zo veel wegen moeten oversteken. Stoppen, kijken, terug optrekken,... dat zou beter kunnen... Als men nu op 100 meter voor de oversteek een sensor zou plaatsen en den bareel 3 meter naar voor zetten... 
Ideaal hé : Fietser komt aangereden, sensor registreert beweging, bareel gaat naar beneden, auto’s stoppen, fietser hoeft niet te remmen noch te stoppen. Hij kan gewoon zijn kruissnelheid aanhouden. Een “Jules Verne” idee ? Wacht maar, binnen een jaar of 10... en ge zult zien, er zullen dan veel minder mensen met de auto rijden !
Terug naar de realiteit : de rust van de vredige gehuchtjes opsnuiven. 
Ook in dit stukje Vlaanderen is de zondagsplicht en het duivenmelken verbannen naar de “passé composé” : de voltooid verleden tijd. Deze traditionele bezigheden zijn onherroepelijk vervangen door : wat in den hof sjavelen, joggen (vooral vrouwen doen dat), met de hond(en)wandelenen, arbeid leveren (we zagen onderweg ook een reuze kraan in werking) én fietstoerisme.
Fietstoerisme in alle maten en gewichten. Zondagse auto’s met de zware fietsen annex -zakken op het fietsrek een parking opdraaien, een amateursclub in Anderlecht-paarse joggings die de dooreengezakte fietsen uit een aanhangwagen morrelen, ... 
stadia van beginnende fietsers die onze ervaren KWB fietsclub al lang ontgroeid is.
De knooppunten, die den Danny af en toe eens durft te negeren... "da's om u te testen hé !", leiden ons los door het centrum van Sint Niklaas waar de terrassen op zondags tempo vollopen. 
Met een klein omwegje, langs rustige fietswegen, belanden we terug aan de brug en dan is het niet ver meer.
Het is vijf over half twaalf. 
Perfecte timing Danny ! 70 km op de teller in een gelijkmatig tempo 21,2 km/u !
Bedankt Danny en Marcel dat ik in jullie wiel mocht meefietsen. Ik heb er intens van genoten !
Blijf maar goed verder doen met de Masters !
Voor mij waren jullie vandaag "Oppuurs Mooiste" !
Dré

Ladies : Wase Questa 16-6-19

Het zonneke begint al van 's morgensvroeg te schijnen. De vrouwkes kunnen buitenkomen.

Wij, ladies, zijn met 17 om een ritteke te doen in de Wase Questa of is het Cuesta of Cueste?... de kwestie is dat we naar Sombeke, Waasmunster gaan fietsen.

Gekende route, toch een beetje anders dankzij mijne Karel die alles op mijne Mio gezet heeft.

Als dat maar goedkomt voor de 1e keer!

Het gaat vlotjes, de Kerkstraat in Elversele is een fluitje van ne cent voor iedereen.

Plezant fietsen, mooie natuur.

Drinkstop in café op den Dries in Sombeke. Lekkere koffie met daarbij een Amarettoke voor de liefhebbers èn goedkoop!

Via de Veldstraat enz... rijden we Waasmunsterheide binnen om zo via de brug en de Neerenweg, Hamme, den dijk rond en de "zware klim" in Temse, Bornem en nog voor 12u de Mispel te bereiken. 63 km zoals gezegd, met een Mio die toch af en toe een beetje ambetant deed (alle begin is leren ...) 

Allemaal met grote dorst en goesting in de verrassing die ons te wachten staat. 

De dorstigen (ook de mannenploegen) worden gelaafd met een lekkere sangria met veel vers fruit of een gouden Carolus.

Met een knabbel en een babbel is het weer een mooie afsluiter van onze rit.

Speciale aandacht gaat naar den Dré, dubbel en dik verdiend, voor zijn vele werk dat hij doet voor de club. De kleurrijke helm staat mooi op zijn koppeke! Proficiat!

Ook een dikke proficiat voor de organisatoren en vooral voor Maria en Kristel die, met 2 handen op éne buik, weer eens zorgen dat iedereen genoeg heeft en gelukkig is. DIKKE MERCIE MEISJES!

Voilà se, volgende week wacht ons misschien terug een verrassing, afwachten maar wat dat zal worden... 

Heel graag tot de volgende,

JN van KK uit B


Classics : Geraardsbergen 2-6-19

Fietsverslag: Rit Geraardsbergen

De Koninginnen rit van de classics, rustig aan, de muur, boterham met hesp

Het kon niet beter gepland zijn, een stralende zomerdag met hitte temperatuur tot wel 30°c, en natuurlijk een uitermate mooie tocht gemaakt door Freddy. We vertrokken om 08.00h aan de Mispel, Freddy, Eric, Karel, Johan DB, Johan M, Pol(voorzitter) en Bo. Pol gaf al van bij het vertrek te kennen dat hij niet de volledige rit kon meerijden, Pol moest de tent mee uitbaten op de braderij te Oppuurs. Met een heerlijke temperatuur vertrokken we dan op een rustig afgesproken tempo van 25km/h richting Baardegem dan verder naar Affligem om daarna de Dender en de mooie Dender vallei te vervoegen. Een wondermooi parcours langs de Dender, met weliswaar een minder goed fietspad, maar dat namen we er sportief bij. Omdat we toch wat klimwerk voor de boeg hadden, met Muur, Bosberg, Congoberg, Woestijn, Teutenberg en Vrijthout, had onze Freddy, prachtig gepland, al wat opwarmertjes gepland in zijn rit, en zo belanden we na het verlaten van de Dender en Ninove op de Onkerzelestraat, goed voor een licht bergop van 1,5 km tot voor de poort naar Geraardsbergen.

Er werd nog stop gehouden aan de geliefde bakkerij van Freddy, gekend voor z'n wereldberoemde rijsttaarten te Zandberger, spijtig genoeg waren deze reeds uitverkocht en moest er een alternatief in koffieconfituurtje, genomen worden.

 

De stevige daling naar het centrum van Geraardsbergen bracht er voor het eerst wat vaart in, en bracht ons vrij vlug aan de voet van de Denderstraat, Abdijstraat, rechtsaf richting Vesten met een forse draai naar rechts de MUUR op. Iedereen bereikte de Kapel met fors gebeuk op de fiets, behalve onze Bo die een 5-tal meter voet op grond moest zetten, maar het dan weer verder afwerkte. Er moest door ons allen toch een beetje verpoosd worden aan de beroemde kapel, de Muur had haar werk gedaan.

Na een 10tal minuten werd er weer aangezet voor de volgende uitdaging, de Bosberg. Na de daling terug richting centrum, ging het via de Guilleminlaan, weer een 1,5km opwaarts tot boven Geraardsbergen uit, om daar rechts af te slaan richting Atemberg en Bosberg. Geen probleem, we bereikten vrij goed de top van de Bosberg, al deed de kassei op het tweede stuk naar boven wel haar werk met de gekende commentaren, die ligt echt slecht, nie te doen enz.

 

Boven, door de enorme toeloop van collega renners, namen we de drink stop niet in het cafe vooraan, maar in de kantine van camping Raspaljebos, Spaans voor Roversbos, had dat misschien iets met de classics gemeen? Nu verder richting Congoberg, waar de ontvoering van Europa te bewonderen staat, velen zien er ook varken aan spit in, gesproken van cultuurbarbaren.

Van daaruit naar het zeer geliefde café “Den Haas” bij de classics bovenop de Woestijn, voor een drankje en de gekende mattentaarten. Dit café maakt deel uit van Hamertjes route, een geliefd parcours bij MTB’ers.

Voor Den Haas gaf Johan M, met zijn gekende streek en parcours kennis kennen dat we de Kapitein Zeppos molen nog zouden voorbijrijden, en zo geschiede

Net zoals bij het klimmen werden we weer genomen door Freddy, gewoontegewijs bestelden we de mattentaarten, doch bij het aanbrengen van de bestelling bleek onze Freddy gegaan te zijn voor nen boterham met hesp, grote teleurstelling bij andere, vlug terug naar binnen met de vraag of we nog konden veranderen, nee de taartjes waren al aangesneden, spijtig. Met een beetje jaloerse blik zagen we Freddy op zijn gemak, alles naar binnenwerken, en het deed hem nog plezier ook tezamen met een oude geuze.

Een beetje bijgetankt, vooral door Freddy, trokken we ons terug op gang voor de laatste 40km. Aan de snelheid te meten, was het bij sommige duidelijk dat de rit een beetje begon door te wegen, en we moesten ook nog de Vrijthout over. Eric bood, en offerde zich op, om iedereen erover en door te begeleiden.

Doch na de Vrijthout, begon onze Karel er toch een beetje vaart in te brengen, misschien rook hij zijn thuisstal al, drie weg, een ertussen, en 2 achteraan, dit kon niet goed lopen. JM, wachtte eerst op Eric en Johan, deze bleven achterwege waardoor hij besliste om door te gaan richting Mispel, zonder te weten dat we nog even gingen verpozen te Peizegem. Spijtig feit op het einde van deze prachtige dag en zeer mooie rit, goe gedaan Freddy. Uiteindelijk bereikten we allen veilig en goed onze thuisbasis, met een 130km en 1000hgte meters achter de kiezen, maar wel gelukkig en voldaan. Hopelijk een goede voorbereiding voor onze volgende grote uitdaging, “ Limburg Mooiste”

Proficiat Classics.

 

Bo


Ladies : Tulpenroute 2-6-19

Door een wijziging in de kalender viel de tulpenrit te laat in het seizoen maar ze is te mooi om niet te rijden. En ho zo heerlijk fietsen met zo'n zomertemperatuur en te kletsen en tateren met een 18koppig peloton.  Ah nee, iemand heeft verkeerd geteld en pas bij de koffiestop zijn we tot de ontdekking gekomen dat we slechts met 16 waren.
Eigenlijk geen talrijke aanwezigheid met dit prachtig weer. Maar ja, enkelen waren afwezig wegens niet aanwezig, anderen ...... allee als iedereen maar van de dag geniet op zijn manier.
Deze tulpentocht is steeds een mooi ritje door de velden richting Meerdonk. Een minpuntje : zoeken naar iets wat je onmogelijk zal vinden kan frustrerend zijn. Tulpen stonden er nog maar enkel de wortelstengel, dus de kleurenpracht moesten we er zelf bij verzinnen. Daarom smaakte onze koffie niet minder goed, integendeel.
Het spreekwoord : ubung macht den meister (oef. baart kunst) was deze dag op zijn plaats. Toen het bagagezakje van Maria DC haar fiets viel waardoor zij plots stilstond heeft Olive haar reacties serieus kunnen testen en een botsing , met dito valpartij en kwetsuren, kunstig voorkomen. Van allert zijn en concentratie gesproken !
De terugweg verliep iets minder vlot. De opkomende wind blies in het nadeel, dus meer stoempen was de boodschap en dus ook meer drinken tussendoor want te weinig vocht geeft de spieren de gelegenheid om in kramp te schieten. 
Ai ai ai tis van da, Olive moet op leerschool bij Renilde, hoe ze meer moet leren Drinken, die laatste weet er alles van (grapje)
Niet getreurd, een extra drinkstop, een duwtje in de rug en we geraken wel thuis. Toch was dit buiten de weerspannige spieren van Olive gerekend. Zij protesteerden te erg om nog deftig verder te fietsen. Gelukkig waren we reeds op de Temsesteenweg.
Ik ben vlug naar huis gereden, de auto van Luc gaan halen om zo onze lady ,met fiets, veilig thuis te brengen, onder ons clubmoto "samen uit, samen thuis" !!
Ondertussen reden de anderen richting de tent vd gezinsbond om daar te genieten van een heerlijk frisse tractatie van onze jarige Jeannine N .
!!!!!!!!!  PROFICIAT en bedankt Jeannine !!!!!!!!!

Greet V


Classics Dilbeek  26-5-19

Fietsverslag : Rit Dilbeek

 

Op weg naar de ultieme uitdaging en gele lus

 

Hoewel het vanachter glas uitstekend leek, was het eerste contact met de buitenlucht duidelijk dat het weer geen zomerse uitstap zou worden, dus weer maar de tussenseizoen vest aan en op de fiets richting Mispel.

Karel zoals steeds, stond reeds te wachten aan de poort en dus hop vlug op fiets en weg.

Vrij vlug werden we vervoegd door Peter en dus me z'n drieën verder.

Bij de Mispel aangekomen stond Pol(voorzitter) reeds plichtbewust te noteren wie wel en niet aanwezig was, en met de melding, ik rij niet mee moet vlug thuis, spijtig.

Het was ook de dag waar, achteraf bekeken, Vlaanderen een ander kleurtje kreeg dan dat het gewoon was te zien, dit werd door sommige gezien als een zwarte zondag, door andere dan weer als een witte Zondag, we laten de keus open aan eenieder.

Wij, Classics trokken, in plaats van richting stemlokaal, eerst richting Brussel, heuvels, dit in voorbereiding van de ultieme uitdaging “Limburgs Mooiste”.

8 sportievelingen onder begeleiding van Johan trokken de rit op gang, Karel, Johan, Freddy, Eric, Pol Leon (Polleke), Eddy weer paraat bij de classics, Francis een nieuwkomer welke was neergedaald uit het A-team en Bo.

Ondanks alle afspraken starten we weer met gezapig tempo tussen 26 a 28km/h voor rit van 90km.

Het ging via Lippelo richting Londerzeel, dan door naar Kobbegem, van hieruit begon het heuvelwerk voor zo een 35km met een kleine hoogte overbrugging van 90m.

Ondanks de kleine getallen, zaten er toch een aantal pittige klimmetjes in het weer schitterend parcours wat ons voorgeschoteld was door Johan.

We genoten van de mooie natuur rond Brussel, de pittoreske dorpjes en hoekjes welke onder onze wielen voorbijschoven.

Plots geroep uit de achtergrond, PLAT, nieuwkomer Francis was de pechvogel.

 

Ondanks het ongemak, waren we tot halt geroepen op een mooie plaatsje,  juist aan een oude watermolen te Dilbeek.

 

Geassisteerd door Karel en Eddy werd het euvel snel verholpen en konden we weer op weg.

Ik was iemand vergeten, Murphy, te vernoemen bij de meerijders.

Niet te geloven, 200m verderop, terug het verschrikkelijke geroep “PLAT”.

Weer was de ongelukkige Francis, nu kwamen alle fietsherstel experten aan het woord, band

slecht opgelegd, misschien nog iets stekelig in de buiten band enz. verder.

 

Het wiel werd gedemonteerd, de buiten band met grote expertise bekeken en afgetast, de

geplaatste binnenband werd weer opgeblazen in de zoek toch naar het nieuwe gat, niets

werd gevonden, een mysterie.

Ondanks ’t goede speek uit Bo z'n mond, met een afwijzende blik van Karel, werd er geen

lek gevonden.

Er werd gekozen voor het zekere, we plaatsen een nieuwe binnenband, en zoals het binnen een goede teamgeest hoort, werd uit andere fietstasjes materiaal aangevoerd om Francis weer de baan op te helpen. Een binnenband, met de opmerking van, dien is al geplekt, en weer een luchtbommetje van den Eddy, deze gaf maar voor een dag garantie, er moest iets met de lucht of gas zijn, want volgens zijn ervaring zou de band weer plat zijn de dag nadien?

Allee ondanks ne geplekte band en ijle lucht konden we onze toch verder zetten en ook beëindigen, zonder verdere problemen met “PLAT”.

 

Ergens tussen Sint Gertrudes Pede en Ternat werd er besloten om toch even halt te houden voor onze gekende chocomel en koffie stop, een pittoresk cafétje, met een oud moederke achter den toog. Na een eerste navraag, geen chocomel of koffie, dus maar cola en of een pintje. Stiekem werd er gevraagd, waar komen jullie vandaan, Oppuurs werd er prompt geantwoord alsof dit overal ter wereld gekend was, niets was minder waar, dus nog maar een input, Bornem, ha! vandaar.

Dan verder, voor hen die reeds dachten dat het geklim nu zou voorbij zijn, en met een goede wind in de rug en dus berg afwaarts, ‘(heuvelafwaarts), richting Oppuurs zou gaan, kwam nog een verrassing, we zouden ook de Vrijthout nog even aandoen.

Maar van daaraf ging het in een goede vaart richting “De Schuur” waar Greet en Maarten hun lekker bier aanboden.

Uiteindelijke werd De Schuur bereikt met exact 90km, een gemiddelde van 24,5km/h en een kleine 600 hoogtemeters.

 

Op naar volgende Zondag voor de koninginnenrit bij de Classics Geraardsbergen, de ultieme test voor Limburg Mooiste.

 

 

Bo

 


A-team  19-5-19



Beminde sportievelingen, 
Gisteren ging ik niet naar de cinema olé ola, 
ge weet wel met zo een doek en een camera, olé ola
wat ik daar zag heeft me dus niet geraakt olé ola, 
in de plaats daarvan ging ik fietsen, olé ola, 
ge weet wel met zo met zo een high tech fiets olé ola, 
wat ik daar aan de mispel zag heeft me blij gemaakt, olé ola, 
ik zag daar Greet en de Maarten en zij leidden daar de zondagsrit, olé ola
oeh beminde sportievelingen, dat was nogal eens zondagsrit, olé ola
het was met een stel uitgelaten fietsers en de knapste reed van voor, olé ola, 
en ik bezweer u beste vrienden, 
Het ging vooruit, 
het ging vooruit, 
het ging verbazend goed vooruit, 
.........
(tot we met ons 12 koppig pelotonnetje aan Mr, Vaerewijck zijn deur in Overheide passeerden en de hemelsluizen opengingen en het voor de eerste keer tijd was om de regenvestjes aan te trekken, of toch degenen die het hunne niet vergeten waren zoals ondergetekende)
hij wou d'r op,
hij wou d'r op, 
met zoveel vuur
en zoveel stijl, 
oeh die fiets die maakt hem geil, 
(na die eerste plensbui werd er verder gereden naar het Duffelse, het Katelijnse, het Peulisse, en terug naar het Duffelse en het Katelijnse.... het is me daar een wirwar met die gemeentegrenzen.edoch, ondertussen werden de kilometers gezwind afgemaald met een door de wolken piepend waterzonnetje werd besloten om de regenvestjes terug weg te steken)
met zoveel vuur
en zoveel stijl, 
oeh die fiets die maakt hem geil, 
(tot een aantal kilometers verder in de buurt van Boortmeerbeek de hemelsluizen een tweede keer opengingen en serieus deze keer, weeral jaskes aan, en dan fietsen maar))
hij wou d'r op,
hij wou d'r op,
oh de adrenaline steeg naar de kop.
het was de liefde,
het was de liefde 
het was de liefde voor de fiets, 
(met fameuze wind op kop en Petr Sagan ondertussen in ons midden fietsten we terug naar de Waggel waar we met onze andere teams hadden afgesproken)
toen dacht ik beminde sportievelingen, olé ola
waarom is de ene zoveel sterker dan de ander, olé ola
speelt de leeftijd ons werkelijk zoveel parten olé ola.
haal me van beste fiets olé ola
geef ons een cecemel en maak ons blij, olé ola
hij wou d'r op,
hij wou d'r op, 
met zoveel vuur
en zoveel stijl, 
oeh die fiets die maakt hem geil, 
(aan de jubilerende nederzetting " de Waggel" kwamen ondertussen ook de vrienden van de andere teams binnen en het weer was als dusdaning geëvolueerd dat we zelfs een terrasje konden doen).
hij wou d'r op,
hij wou d'r op,
oh de adrenaline steeg naar de kop.
het was de liefde,
het was de liefde 
het was de lie, lie lie, lie, lie lie, lie, lie, lie, lie lie, liefde voor de fiets, 
Muzikale groet, 
Raymond VHG

Ladies  19-5-19


Lieve lezertjes en lezeresjes, 
In tegenstelling tot vorig jaar waarbij het in de week al net iets minder weer was maar op zondag steevast superweer is het dit jaar net andersom.
Tijdens de week al iets beter doch een kwakkelweertje in het weekend.
Zo ook weeral het voorbije weekend. De voorspellingen liepen danig uit mekaar, veel regen volgens de ene, enkel wat nat in de latere namiddag volgens de andere.
Weer of geen weer, wij stonden daar toch met een madam of 8 aan de Mispel, natuurlijk geen groot aantal maar een deel van ploegske was nog aan het inpakken in Spanje, zij zouden in de loop van de dag de terugkeer aanvatten.
Weliswaar onder een betrokken hemel, 14° een temperatuur waarbij je weer niet echt weet wat je moet aantrekken trokken we ons om een uur op gang netjes in het wiel van Maria DC, vorige week nog kersvers schoonmoeder geworden, proficiat aan het jonge paar én aan de schoonouders vertrokken we, echter niet zonder eerst af te spreken waar we zouden eindigen
Ons zondagochtend uitstapje zou richting Mechelen gaan en daarvoor was een 60 tal kilometers voorzien.
We reden zuidwaarts via deelgemeente Lippelo alwaar gebeurde waar iedereen een beetje voor gevreesd had, regen of toch een verzameling regendruppels, maar toch genoeg om na een groepsgesprek te beslissen om onze regenjasjes aan te trekken.
Waarschijnlijk een beetje laat om de kiezer nog te overtuigen maar hier en daar waren toch wat omleidingen wegens wegenwerken, maar grossomodo reden we toch op mooie rustige wegen via Londerzeel en Hombeek richting Kapelle op Den Bos.
In een ideale wereld volgen we dan de knooppunten richting Mechelen, doch hier knelde het schoentje, de knooppunten bordjes  bleken om één of andere reden niet te kloppen.
Leen G, behulpzaam als ze is zou dit varkentje wel eens wassen en de weg zoeken op haar GSM, helaas, driewerf helaas, batterijtje van GSM plat. Raar toch dat ge met zo een stem als een klok nog een gsm kunt plat bellen.
Dan maar even gokken en de grotere weg volgen om in Zemst uit te komen ipv in Mechelen.
Vandaar wisten we het dan wel weer, netjes in het gelid als een rijtje jonge eendkuikentjes reden we de Mechelse binnenstad binnen.
Netjes op tijd want plots waar dan toch een forse plensbui, hetgeen het nog fijner maakte op een overdekt en verwarmt terras, na enkele kleine architecturale ingrepen zaten we dan toch allemaal droog.
8 koffietjes werden besteld en verorberd.
Het moet zijn dat er toch iets in de koffie zat want tijdens de terugweg nam Nille het commando over en bij een toch wel forse tegenwind bolde zij tegen een slordige 25 per uur richting Waggel waar we met de rest hadden afgesproken. Ze wilde blijkbaar vlug bij hare Johan zijn, of toch niet?
Daar aangekomen bleek dat de goede benen van Renhilde er toch niet zomaar waren (sorry, Johan), zij had "inside information", De "nieuwe" Waggel bestond een jaar en er zouden drankjes en of hapjes zijn voor de gasten.
Maria DC had hare Rik ook al niet nodig deze week, zij had haar lesje geleerd, het slot ging vanzelf open met de juiste code.
Ongeveer alle teams arriveerden samen, enkel de dames gingen binnen zitten.
Lekkere hapjes maakten het zodanig gezellig dat er wel een drankje meer bij kan, hetgeen uiteraard ook zorgde voor een net iets lossere tong, waarover we uiteraard niet zullen uitwijden.
Weer een fijne zondagochtend!
sportieve groeten, 

 

Kristel S.

Met gekromde ruggen naar Bambrugge 12-5-19



Beste vrienden van de fiets,
Los mejores amigos de la bicicleta, 

Terwijl een deel van onze vaste KWB fietsers naar min of meer jaarlijkse gewoonte onder leiding van de onvolprezen  Ronny Moens op trainingskamp trokken naar het Spaanse Rozas (of Roses op zijn Spaans) was er een ander gedeelte van de groep dat zich vasthield aan de wekelijkse fietsritten in eigen land. En het mag gezegd ook deze ritten worden steeds voorbereid door onvolprezen rittenmakers.
Zo ook deze week. De Ken G., Vlaanderen kenner én route you kenner bij uitstek, had een nieuwe rit in mekaar gestoken naar Bambrugge.
Enig spelbreker zou het weer kunnen zijn want terwijl onze kompanen de zon opzochten in het zuiden bleef het hier maar een kwakkelweertje, en dit in de periode van de ijsheiligen.
Met een bang hart en de nodige vraagtekens vertrok ik naar vaste verzamelplaats "de Mispel", zou er niet te veel volk afhaken omwille van het weer, omwille van het vroege startuur (1e keer vertrek om 8h00 dit jaar)...
Allemaal zorgen die we ons onnodig hadden gemaakt want om 8h00 stonden er 18 dapperen, weliswaar allemaal goed ingepakt klaar om Bambrugge en omstreken te verkennen.
De Ken nam zelf de leiding samen Johan VL. Een mooi tempo werd mede mogelijk gemaakt door de bijwijlen forse wind in de rug, die op andere momenten weer net dat tikkeltje nadelig was.
Tot de regio Dendermonde waren het nog gekende wegen en vanaf daar was het voor de meesten toch vrij onontgonnen gebied, maar ook daar had de Ken de vele rustige en landelijke wegen uitgekozen.
Op die landelijke wegen ook regelmatig landelijke cafeetjes met welluidende en veelzeggende namen als bv "De Dievenput" waar de auto's nog kunnen parkeren achter muurtjes ver weg van pottenkijkers!
Eens voorbij Aalst kwamen we in het voorgeborchte van de Vlaamse Ardennen, getuige toch de meer dan 200 hoogtemeters, Klein bier vergeleken met onze Spanjolen uiteraard.
Jammer dat we Bambrugge zelf niet konden passeren wegens last minute wegenwerken, God weet hoeveel hoogte meters hadden we dan wel gehad?
In gestrekte draf ging de 10 Flandriens van het A team dan terug richting Klein-Brabant, deze keer moesten we niet enkel de mooie onbekende wegen in het oog houden, ook de dreigende regenwolken waren het in 't oog houden waard.
Vakkundig en met een beetje geluk konden we deze steeds netjes ontwijken tot aan de Kinderboerderij van Sint-Amands, een korte maar hevige bui was ons deel, doch aleer we aan de waggel waren was die reeds verdwenen niet zonder ons eerst een douche te bezorgen.
Kort Na ons kwamen ook de andere teams binnengevallen en werd het als vanouds een gezellige boel.
Langslaper Dirk VDB kwam ons ook nog vervoegen na een soloritje.

Alweer een mooi staaltje rittenbouwkunde, 

Sportieve groeten, 
Saludos deportivos

the Ghostwriter
El escritor fantasma

Classis in het Waasland 12-5-19

Waasland

 

 

De Clash der Titanen, Choucroute, Geluk en Regen

 

Het zou de spannendste zondag worden van de play-off in het voetbal, de Clash der Titanen, Brugge en Genk.

Dit bleek ook op de WhatsApp van onze wielerclub, vertrekken we om 08.00h of 08.30, gaan we naar Stekene of Waasland, wie had de aanduiding van de kalender veranderd. Veel vragen waarover gediscuteerd werd met besluit, we vertrekken om 08.00h, en naar het Waasland.

Achteraf waren de meningen wat eenduidiger, misschien toch beter wat later vertrokken voor een relatief korte rit.

Maar goed, aangenaam te zien dat we ditmaal met een groter team vertrokken, eindelijk, vanuit de Mispel naar het mooie Waasland, met Johan, Eric eindelijk terug bij de groep, Freddy met nieuwe ogen, Pol volop in voorbereiding van zijn Compostella avontuur, Karel de rit begeleider van dienst, zeker naar zijn geliefd Waasland, niks te maken met het feit dat Jeanine een weekje van huis is, Eddy neer gedaald als een engel uit den hemel om de classics te vervoegen, en Bo de werker van dienst.  Pol was nog afwezig en bezig met het beklimmen van alle mogelijke steile hellingen in de Elzas, omdan te genietende van een goede gewutzstraminer met “Choucroute”.

Allee dan maar op naar de Temse brug, langs een niet als normaal gekende weg, wel mooi, om vandaar het Waasland binnen te rijden.

Eerst werd er een kleine opwarming ingelast richting Tielrode, deze liet ons de tijd om wat nadere kennis te maken met onze nieuwkomer Eddy.

Bij nader inzicht blijkt Eddy een fervent (grote)hobby imker te zijn.

De toon was gezet, dit mede door het feit dat er bij de classics toch wat tuiniers zitten, en er dus duchtig over turf, al dan niet gekalkt, mais welke een stuifmeel zou produceren dat bijen dodend is gediscuteerd werd, en over alle agrarische thema’s en aspecten, info uitgewisseld werd.

Dit was een bevestiging voor Eddy dat hij ook bij de classics kon thuishoren.

Alzo vlogen de km vlug voorbij onder de fietsen, en kon Karel beginnen met zijn geliefde parcour, de hellingen haaks op de baan Temse – Tielrode, op, enkele km plat, terug naar beneden en weer een volgende omhoog, goeie training met het zicht opvolgende Zondag ritten die meer richting heuvels gaan, en natuurlijk Limburgs Mooiste.

Eddy schrok even het gevolgde parcour, hij was begonnen aan de rit met de gedachte dat we enkel, enkele viaducten moesten overwinnen.

Na deze trokken we verder richting Waasmunster, en verder naar Hamme, genietende van de mooie uitzichten en landschappen, waar we onze gekende koffiestop zouden nemen.

Karel had in gedachten van ons te laten genieten van brasserie “De Watermolen” zeer mooi gelegen aan de oever van de oude Durme

De dame des huizes was nog niet klaar om open te gaan, moest eerst nog boodschappen doen, en zou pas om 11.00h starten, jaja om 08.00h starten he. Op haar aanraden konden we het proberen in een café een 100tal meter verder.  Geluk, de waardes deed juist open en liet ons genieten van een koffie en warme chocomel, waren zeer welkom, het was de gure koude wind die het verantwoorde.

Bij het verlaten van onze drankgelegenheid, een ander verassing van formaat, “Regen, sommige hadden hier niet op gerekend en dus ook geen regenvestje bij.

Ja het zou vlug over zijn volgens de weer experten in onze groep.

Dus maar vlug verder naar de Mirabrug, maar de experten waren fout, we kregen meer regen, dit tot, en een beetje voorbij de brug, dan werd het droog dit met het einddoel in ’t verschiet.

Ondertussen, door impuls van het nat welk uit de hemel sluizen viel, de chocomel doet altijd zijn werkwerd het tempo wat opgetrokken en konden we vlug de brug te Temse oversteken richting Weert. 

Daar gekomen laste Karel nog enkel zijsprongetjes, van terug naar de dijk waar een strak tempo werd aangehouden, dit om al dan niet te vroeg te eindigen in café De Waggel. 

Daar gekomen troffen we ons met Danny en Marcel juist aangekomen, het A-team was al ter plaatse en even later werden we ook nog vervoegd door de dames welke ook hun rit daar beëindigden

 

Bedankt aan alle voor de mooie rit, het goede gezelschap en babbel, 

 

Bo


Ladies in Roosendaal 12-5-19


Geen gekwijl op de Dilbeekse pijl 4-5-19

"Licht heuvelend" stond op de kalender...

Zo "licht" heuvelend was het nu ook weer niet. 

De Eksterenberg deed iedereen wel even naar adem happen en met de Lindeberg, de Draaiberg en de Boterberg haalden we uiteindelijk toch wel 486 hoogtemeters binnen. Een mooi parcours van Maarten, niet alleen voor de route, maar vooral voor het ontwijken van de regen- en hagelbuien. Toen we even buiten Kobbegem linksaf draaiden, recht naar de donkere wolken, werd voor het ergste gevreesd.

Geen nood echter met de nieuwe app "www. buienontwijker.be " zorgde Maarten ervoor dat we geen gekwijl op onze helm kregen. Een kleine uitzondering toen we toch even stopten om de regenjassen aan te trekken die dan even later weer uit mochten.

Tijdens deze stop begonnen plots enkele gsm's te rinkelen, alle oproepen afkomstig van onze ladies.

Oei oei oei, wat zal dat zijn.... we vreesden al voor een of ander accident.

Uiteindelijk kwam het erop neer dat de Rik zijn bankcode moest geven om Maria haar slot open te krijgen. Oef, als het dat maar is....

De buien ontwijken is één ding, op landwegjes fietsen waar die buien even voordien neerplensden heeft zo zijn gevolgen.

Ons edel rijpaard zag er niet uit...

"Wie heeft er een week congé om mijne fiets te kuisen ?" klonk een bijna wanhopige vraag van een werkende mens in de buik van het peloton.

Werkende mensen hebben het namelijk héél druk.

Ze worden dan ook ontzettend hard geapprecieerd door het huidige gepensioneerdenlegioen, want het zijn zij die zorgen voor de maandelijkse overschrijving op laatstgenoemden hun bankrekening.

Veel respect daarvoor !

Niet te verwonderen dan, dat er quasi onmiddellijk twee gepensioneerden aangaven dat ze volgende week congé hadden...

Er was er zelfs eentje die quaisi onmiddellijk een gloednieuwe start-up lanceerde :

Voilà. 

De zaakvoerder beschikt over een aangename werkruimte waar het gezellig warm is, een leuk muziekje weerklinkt en er af en toe een koffietje mét een francipanneke geserveerd wordt.

Deze startup is nog niet toe aan crowdfunding, maar gaat allicht een mooie toekomst tegemoet.

Voorlopig is er geen concurrentie, alhoewel er al geruchten gingen dat een collega-concurrent, die niet nader genoemd wenst te worden, onder de prijs wil gaan... (vermoedelijk met enkele oost-europeanen in dienst.. ge weet hoe dat gaat hé...)

 

Tot slot geven we nog mee dat de zondagsrit van 85 km afsloot met een perfecte timing voor de after-drink in de Mispel.

Bedankt Maarten voor de rit !

 

Dré P


Ladies Beveren 4-5-19


 

Het weer was voor sommigen weeral de spelbreker en bleven voor de zekerheid liever thuis. Een schoon groepeke van 11 (al 4 meer dan de vorige week) vertrok richting Temsebrug. Misschien de rit toch wat inkorten, ge kunt nooit weten dat we ons regenvestje bij de hand moeten houden. Maar niets was minder waar, met momenten scheen zelfs de zon en ze deed deugd. Op een rustig tempo naar Beveren. Een terraske doen zat er niet in, ons koffietje dan maar binnen. Halfweg de koffie werd het buiten alsmaar donkerder en begon het te regenen, maar  onze fietsen stonden droog onder het afdak, goed vastgelegd. Er werd snel besloten om nog een tweede tasje koffie te drinken. Dan zijn we maar wat later in de Mispel, geen probleem. Iedereen terug vertrekkensklaar, behalve Maria en Greet. Hun fietsen hingen samen met het slot van Maria.

"Wacht efkes, mijn slot wil niet open".

Blijkbaar had Maria het slot van de Rik en wist ze de code niet.  En maar proberen , maar met den beste wil van de wereld gaf dat slot geen krimp. Probeer eens de geboortedatum van de kinderen, of de trouwdatum. Als dat hier nog lang duurt moet ik toch nog eens naar het toilet zei Titia. Ga maar en breng een tang mee om dat slot door te knippen werd er gezegd. Sim vroeg zich af of Greet misschien achteruit ging rijden als dat slot niet open ging. Hilariteit alom.

"Wacht, ik zal eens bellen naar de Rik".

De Rik nam niet op. Wacht, we zullen allemaal eens proberen naar onze mannen, er zal toch ene zijn telefoon opnemen hé! En warempel, ze namen allemaal op, behalve de Rik.

“Hier Rik, kom eens aan de telefoon, uw vrouw heeft uw slot en weet de code niet”.

Voila sé, nu weten we allemaal de code van de Rik. Met wat vertraging konden we dan toch vertrekken en waren we wel wat later dan voorzien in de Mispel. En geen druppel regen gezien tot we toekwamen. Na enkele minuten begon het te gieten, van sjans gesproken.

Eind goed, al goed.

Het was een plezante rit, veel gelachen.

En Maria, wat was de code ook weer ? 😉

 

Kris


Het Zennegat 28-4-19

De weersvoorspellingen schrikt velen af om een fietstocht te maken. Mij ook, maar ja 't is nu eenmaal een routeke van mij en dan moet je er zijn hé.
De nieuwe GPS toch maar thuisgelaten (tegen de regen maar vooral nieuw en nog veel te leren door ondergetekende en KK)
Blij om Titia terug te zien die juist genezen is van een zware longontsteking.
Niet te rap hé Jeannine! Niet te traag hé! Dan maar iets tussenin!
Via de Zeuthoeve fietsen we naar de lichten in Klein-Mechelen.
ROOD! Ik rijd, gevolgd door de anderen – op 2 na – resoluut naar rechts in de veronderstelling dat de wegcode dat toelaat.
MAAR! Die 2 hebben gelijk (zie google)
Aan een rood licht moet je stoppen behalve
1. als er een speciaal verkeersbord staat (zie boven) mits je natuurlijk rekening houdt met de andere weggebruikers. (reeds van toepassing op sommige plaatsen)
2. als het verkeerslicht links van het fietspad staat
De fietsersbond noemt dit onnodig of zinloos rood.
Maar DE WET IS DE WET.
Dus mea culpa dames! Ik zal het niet meer doen! Dat weten we weeral!
Via 't Sas van Wintam en het Noordelijk eiland fietsen we naar Boom en daarna gezwind de Bosstraat op. Via Reet naar Rumst naar ons café aan de visput. 7 koffies voor 11,90€!
Via de blauwe brugskes, het Zennegat en den Bloso komen we in Willebroek waar we het zusje van ons Chrisje (en ook haar schoonbroereke) een goede dag gaan zeggen. (die zijn slimmer - misschien - zaten nog aan de ontbijttafel).
Vermits er werken zijn aan de fietsostrade volgen we in Willebroek de omleiding naar Puurs.
Onderweg passeren we veel wandelaars ting-ting (wandeltocht Ibis).
Via Overheide, over het brugske, Nijven, de Pandgatheide en de Abeelestraat bereiken we als 7 blozende kriekskes rond 12u ons eindpunt – de Waggel. De classics en de Masters genieten er al van hun chocomelk. De A's arriveren even later.
Kou hebben we niet gehad, nat zijn we niet geworden. Moe en content hebben we ons koffeke, colake of ons pint dubbel en dik verdiend.
Graag tot de volgende (en dat ticketje heb ik er uit geknipt)
J van KK uit B.

In Zele gaan we ons ni vervelen : 28-4-19

Bike now, walk later.

Even dachten we dat we zouden moeten gaan wandelen in regenweer, maar tegen de klok van 9 stopte het hemeldouchke en de kraan bleef grotendeels dicht voor de rest van de voormiddag. De buienradar had weer eens ongelijk tot ons groot jolijt !
Een deftige weg naar de Scheldebrug in Dendermonde vinden is niet vanzelfsprekend, maar Werner loodste ons toch via aangename fietswegen daarnaartoe. Via Hamme Zogge trapten we ons een weg naar de open velden, waar de wind, de vlakke wind, vrij spel heeft. Aan de molenwieken te zien kregen we die vol op de kop. Het koptrekkend duo hoefde niet naar die molenwieken te zien om te weten van waar de wind kwam. De dijspieren lieten het stevig voelen. Sterk werk van Werner, Piet, Wim en andere knechten. 
 

11 u. : tijd voor een pitzstop en... een mop !

ai ai ai, ja venten ondereen hé...  Alhoewel de mannen met al iet of wat levenservaring weten dat het gras aan de overkant altijd groener is, maar dat het na een tijdje niet zo groen meer blijft...(aldus de ritverantwoordelijke)

Met de wind in de rug en de donkere wolk achter ons bolden we vlotjes naar "De Waggel" alwaar onze ploegvrienden en -vriendinnen al achter een pintje zaten na te genieten van een stevige zondagsrit.

Dré P


Overmeire classic 28-4-19

Fietsverslag : Rit Overmeiren

 

 

De Weergoden en groot ongelijk

 

07.00h en de eerste WhatsApps verschenen op het mobieltje, de WEERGODEN hadden regen voorspeld, en het regende nog steeds op dat moment.

De vraag, zouden we rijden of niet, Johan als eerste melde dat hij de er de brui aan gaf.

Ik naar Karel, wat doen we?

Karel ik moet wel, Jeanine moet de dames rit begeleiden, dus vertrokken we maar en zouden bekijken waar we zouden stranden.

Ondertussen ook Freddy toegezegd en voor de rest bleef de radiostilte.

Bij de Mispel aangekomen bleken toch nog wat moedigen paraat te staan om het gemelde slechte weer te trotseren.

Toch werd er maar besloten het niet te ver te wagen indien de regen met bakken uit de hemel zou vallen.

Onze 2 parkoers gidsen Karel en Pol toverden vlug een ritje uit hun mouw, en we zouden starten voor een 50tal km.

Met vier dan maar op weg, Pol, Karel, Freddy en Bo.

We trokken richting Wintam om verder naar het mooie Waasland door te steken en daar een lusje te maken.

Wat een deugd, geen gezeur, een snedig tempo, en wondermooie landschappen daar in het Waasland.

Wat we vreesden, regen, bleef uit, dus kon Karel, grote vriend van Waaslands wegen, zijn vindingrijkheid de vrije loop laten, en zo stapelden de km zich op en op.

Op de weg terug, trokken we de snelheid nog wat op, en bleef er zelfs nog wat tijd over om een paar lusjes te maken richting Temse brug en ook nog een ommetje via de Weert, om uiteindelijk te belanden in de Waggel, uit noodzaak daar de Mispel gesloten was.

70km op de teller, geen druppel regen gezien, wel wat blauwe lucht en enkele warme zonnestralen.

Kort daarop werden we vervoegd door onze moedige damesploeg en ook het A-team, deze hadden een beetje regen gezien maar ook niets noemenswaardig.

Dus wat konden zeggen, de afwezigen hadden GROOT ONGELIJK.

 

Bo


Classica Meerdonk 21-4-2019

Fietsverslag : Rit Meerdonk


Eindelijk dachten we met een voltallige classics ploeg van start te kunnen gaan voor een mooie lente rit naar de tulpenvelden te Meerdonck.

Niets was minder waar, nu uiteindelijk Pol, Karel en ikzelf uit de lappenmand gerecupereerd waren, was het de beurt aan Eric die zijn eigen zo geliefde rit naar de kleurenpracht en praal moest missen.

Met veel moed opgestaan, blauwe hemel, goudgele zon aan den einder, korte broek en truitje met korte mouwen aangetrokken, fietsje uit de garage gehaald, en dan vlug terug binnen, brrr wat was het nog koud, dan toch maar gauw tussen-seizoen vest aangetrokken, het bleek beter vanachter het glas dan in realiteit.

Karel en Jeannine stonden al te wachten aan de poort, vlug naar de Mispel, en daar bleek dat deze mening ook door andere was gedeeld, velen met mouwtjes en beenstukken.

Aan de Mispel werd nogmaals aandacht gegeven aan het grote verlies van Fons binnen onze club, en dit door het houden van een kleine speech door onze voorzitter Pol, gevolgd door een minuut stilte.

Dan maar aanzetten met 6, Pol en Polleke, Karel, Freddy, Johan en Bo.

Pol zou ons enkel vergezellen tot aan de Temse brug, verder belet door baby borrel en zo gebeurde ook, van daaraf dan maar verder met z'n vijven.

Er werd gereden en genoten aan een gezapig tempo van 27-28km/h, en natuurlijk ook van de prachtige ochtend en landschap wat rondom ons voorbijsloop.

Rond 10,30h aangekomen aan de tulpenvelden te Meerdonk bleken we nog juist op tijd te zijn om deze tulpen pracht te aanschouwen, het was duidelijk het seizoen liep op zijn laatste tenen, vele velden waren reeds kaal en bewerkt, bij andere waren de bloemen reeds verwijderd, doch prachtige gele, mauve, rode en andere kleuren konden we nog steeds aanschouwen.

 

Daar aangekomen waren 2 jonge deernen direct bereid om van ons voor de bloemen een kiekje te maken.

 

Dan maar verder naar onze gewoonlijke stop te Meerdonk voor de gebruikelijke warme chocomelk, thee en koffie. Na een half uurtje wat gekeuveld te hebben werd er om 11,30h aangezet voor een terugrit van +/-30km naar Oppuurs. Pol maakte het ons nog maar eens duidelijk dat hij zeker tegen 12,30h thuis wou zijn, dus logisch gevolg Pol zelf voerde het tempo en wat niemand gedacht had, ja om 12,30h waren we stipt aan het fort van Bornem waar er afgesproken was met de andere ploegen.

Het rustig begonnen ritje eindigde dan toch in weer puike prestatie met een gemiddelde van 25km/h, gemeten door onze specialist Johan.

Aan het fort konden we nog even verbroederen met onze collega’s dames en A team.

En natuurlijk ook genieten van een lekker geschonken pintje.

Hopelijk nu volgende Zondag bij rit naar Overmere met iedereen fix en paraat en dus met het volledige team.

 

Bo

 


Urbi et Orbi 21-4-19

Even voordat de paus zijn zegen over de stad en de wereld uitsprak, sprak onze voorzitter mooie woorden van herdenking van alle overleden fietsers, en meer bepaald van de Fons wiens uitvaart we daags voordien met velen hebben bijgewoond. Deze woorden en een moment van stilte zorgden ervoor dat bij velen de Fons in gedachten mee aan de start stond van onze zondagsrit.

18 A-teamers met 2 gastrijders (iedereen welkom !) stevenden onder leiding van Laurent C noordwaarts naar dezelfde tulpen-bestemming als de classics. Een ommetje hier en daar resulteerde voor het A-team in enkele kilometers meer en het was best ook wel leuk om onderweg gelijkgekleurde fietsers te zien rijden (of stilstaan). Meer bepaald al op de Temsebrug waar onze kranige oudersdomdeken, Désiré, aan kant stond om de bandenspanning van zijn vintage oldscool Eddy Merckx koersvelo te verhogen. 

 

Het vlotte goed in het 20-koppig peloton.  Vooraan werd regelmatig gewisseld, de rechterkopman nam voor de veiligheid van de groep wat voorsprong telkens als er een blinde bocht opdaagde, alé ja, bijna telkens... en, alé ja, soms ook al eens als het niet nodig was... Maar soit, beter eens te veel dan één keer te weinig ! De snelheid zat prima en mooist van al : het was lekker fietsen onder een stralend zonnetje.

Toen felle kleuren in de verte opdoken wisten we dat de tulpen niet veraf meer waren. Er liepen daar ook al wat toeristen. Eerst dacht ik dat die mensen tulpen kwamen plukken, maar dat bleek niet het geval. De combinatie van helder lentelicht, blauwe lucht en een kleurrijk bloementapijt blijken ideale ingrediënten voor mooie foto's.

Trouwens, die tulpen worden daar niet gekweekt voor de bloemen, maar voor de bollen. Immers de bloemen worden machinaal afgemaaid, (helemaal bovenaan zodat enkel de bloem er af is) zodat al het voedsel van de plant naar de bol gaat. Daardoor worden sterke bollen gekweekt, die dan verkocht worden in de handel. Een lucratieve handel.

De terugweg via Sint Gillis Waas, Vrasene en Nieuwkerke en "De Ster", De Velle en Temse bracht ons terug in Bornem waar "Patrick van 't Fort" er helemaal geen bezwaar tegen had dat KWB Oppuurs zijn terras veroverde : "Hoe meer hoe liever !" was zijn reactie.

 

Bedankt Laurent voor de 77 aangename fietskilometers !

 

Dré P


Lady's Paaszondag 21-4-2019

We verzamelden onder een stralend zonnetje  aan de mispel.

Mooi weer brengt altijd blije gezichten mee…

Dit was een uitstekend moment om samen in een kring onze overleden

fietsvrienden te gedenken…

Onze voorzitter en afdelingsondersteuner Pol bracht ons herinneringen aan Rudy, Julien, Ben en Fons.

 

Na dit innige moment konden de zestien lady's vertrekken via het spoor

richting St.Amands – Opdorp –Malderen – Londerzeel – Breendonk – Ruisbroek.

In Ruisbroek werden we goed ontvangen in “café Bruur” waar Mireille ons trakteerde voor haar verjaardag (die al lang gepasseerd is) dank je wel Mireille !

Jammer genoeg kon Greet hier niet van mee genieten daar zij weggeroepen werd.

Na de koffiestop vervolgden we onze weg richting Wintam via dijk.  Daar was het zo  aangenaam rijden dat we deze zijn blijven volgen tot in Weert om zo via Branst terug te keren naar het fort van Bornem waar twee paasbunny’s ons een lekker zoet welkom gaven in de vorm van paaseieren.  

Dank je wel hiervoor Ida en Kristel !

 

Het was een vlotte en aangename rit van ongeveer 50 km….

 

SDM


Denderbelle Sas, ik wou dat ik er al was ! 7-4-19

Beste fietsvrienden en vriendinnen, 

 

Zondag 7 april 2019, de eerste zondag van april is het traditioneel een Vlaamse Hoogdag, toch voor de wielerliefhebbers. Reeds wekenlang staan de kranten er bol van.

Wie o wie zal de Heilige Vlaamse wielerweek afsluiten met een zege?

In de media werden er alleszins sterren genoeg uitgedeeld, van 3 sterren over 2 en 1 ster tot verdienstelijk maar zéker geen kandidaat winnaar.

 

Wie er uiteindelijk de snelste zal zijn in Oudenaarde zullen we pas later in de namiddag weten, eerst zullen we zelf ons zondagochtend ritje afwerken.

 

Het zonnetje was alleszins veelbelovend aanwezig aan de Mispel rond een uur of 9.

Volgens onze telling waren er 29 ( de vakbond telde er meer, de politie minder) aanwezige mannen die verdeeld over de 3 groepen, masters, classics en A team, hun zondagse kilometers zouden afhaspelen.

Voor het A team was Werner de gids van dienst, hij zou met ons een ritje doen : "Naar Denderbelle Sas, ik wou dat ik er al was...."

 

Aan het getetter in  het peloton te horen was er toch precies niemand die wou dat hij er al was, er was nog niemand uitgepraat.

 

Natuurlijk kan al dat gepraat ook een mooie aanwijzing zijn dat er een mooi voor iedereen haalbaar tempo werd gereden, tussen al dat gewauwel werd er ook duchtig geroepen en gewaarschuwd, Paaltjes, tegenliggers, putten,.... alles kwam netjes mooi tot achter in het peloton. Op dezelfde wijze werd er ook in de andere richting geroepen bij achterliggende auto's, voor allen een dikke pluim !

 

Alras bereikten we zonder tegenslagen het Sas van Denderbelle waar precies een potteke Dreft in het water gevallen was. We bleven de dijk volgen richting Aalst om in Gijzegem terug richting Klein Brabant te fietsen.

Toen we een grotere baan opreden werd het verkeer plots door de "zwaantjes" aangemaand om plaats te maken, ondergetekende dacht dat het voor ons was maar al vlug werd duidelijk dat we een stuk op het parcours zaten van de Ronde van Vlaanderen.

Her en der zaten al mensen genietend van het zonnetje te wachten op de grote coureurs, waarom ook al niet even supporteren voor ons. Aan sommige handelszaken waren al mini Oude Kwaremont VIP events gebouwd. Jammer dat de ronde pas een uur later moest passeren.

 

Op het viaduct net voor we Wieze zouden binnenrijden plots een onheilspellende "pling" ontegensprekelijk het geluid van een knappende rayon, in sommige middens ook wel "spaak" genoemd.

 

En effectief, in het voorwiel van Frank was een spaak verdwenen, in een modern fietswiel met weinig spaken een serieus probleem, veel (selle)slag(h) in dat voorwiel natuurlijk.

Gelukkig was er de onvolprezen Laurent C die mits een paar kleine ingrepen ervoor zorgde dat we vlug onze weg konden vervolgen, alles voor de rechtstreekse uitzending van de RVV uiteraard. Dat de pechvogel de resterende kilometers met sterk verminderde rem capaciteit moest afleggen moest hij er maar bijnemen.

 

Die kilometers gingen langs min of meer bekende wegen en zo kwamen we mooi op schema aan de Waggel, hetgeen voor de rit was afgesproken met alle andere teams.

Bij aankomst waren de Masters én de dames al aangekomen, de dames hadden gekozen voor het eerste terrasje van het nog prille seizoen, gelukkig hadden ze nog een beetje plaats voor ons gelaten zodat we met een beetje goede wil en lekker dicht bij mekaar toch ook ons plaatsje in de zon vonden.

 

Iets later kwam ook den Eddy toe, die had zelf een klein ritje gedaan wegens een domme valpartij eerder deze week, gelukkig zonder zware gevolgen. Onderweg had hij die andere revaliderende fietser Rudy DS opgemerkt, op een fiets met 2 krukken werkend aan zijn come back.

 

Bij een verfrissend en lekker drankje nog een beetje napraten en dan dan vlug naar huis voor de tv gaan in slaap vallen...

 

Rond vijf uur reed de winnaar van de RVV in Oudenaarde over de streep, en neen, het was geen van de door de kenners voorspelde sterren die het haalde doch de verdienstelijke Bettiol die geen kandidaat winnaar was! 

Moraal van het verhaal: iedereen kan het als je er maar genoeg in gelooft!!

 

Zo was het weer een fijne zondag, merci Werner voor de mooie rit, als dit een voorbode is voor de rest van het seizoen staat ons nog veel moois te wachten.

 

Sportieve groeten en tot volgende zondag, 

 

 

The Ghostwriter


Mechelen Classic 7-4-19

Fietsverslag : Rit Mechelen

 

 

Na een eerste echte Classics rit vorige Zondag naar Lier, waar we door de tegenwind vanaf de start hadden moeten doorduwen, werd dit een rustig aangenaam ritje van 70km naar Mechelen.

De bezetting was niet groot, 5 dappere classics kwamen aan de start om deze rit aan te vangen, Pol en Polleke, Freddy, Erik en Bo.

Karel nog afwezig door ziekte en Johan genietende van een mooi verlof op een van de Spaanse eilanden, misschien ook stiekem wat hoogtestage aan het nemen in voorbereiding van onze zware rit met Limburgs mooiste.

De afspraak was dat we zouden samenkomen in de Zennegat hoeve voor een drankstop, met Danny en Marcel.

Erik, rit leider nam tezamen met Freddy de kop en hielden het tempo gezapig op een 27km/h.

Het weer was nog wel wat aan de frisse kant bij de start, maar naarmate de kilometers vorderden, deed het zonnetje meer en meer moeite om zich van haar beste kant te tonen.

Pol Leon welke na een aantal weken afwezigheid, terug aan de start stond, ondervond toch nog wat hinder van de operatie aan zijn hand. Natuurlijk korte handschoentjes deden er zeker ook niet goed aan en Pol begreep vlug zich volgende rit te voorzien van een paar warmere.

Na een 55tal km gereden te hebben via Tisselt, Kappelle o/d Bos richting Mechelen, verder langs het kanaal Mechelen – Leuven tot Heihoek waar we een keerpunt namen, terug langs Planckendaal, verder richting Dijle naar het Zennegat, kwamen we aan op de afgesproken drankstop plaats.

Daar gekomen bleken na een deftige ondervraging van Erik aan de uitbaatster, onze 2 andere vogels, Danny en Marcel, reeds gevlogen te zijn richting Oppuurs.

Na wat aangenaam gekeuvel op het terras en wat genoten te hebben van de zonnewarmte, vertrokken verder richting ons einddoel Oppuurs.

Eerst deden we nog een stukje langs de mooie Dijle, verder richting Klein Willebroek om dan langs het spoor Ruisbroek onze laatste kilometers weg te werken tot het einddoel.

Rit werd afgewerkt aan een gemiddelde van 24km/h en afhankelijk van waar gestart met een max van 82km.

Mooie aangename en rustige rit, bedankt Erik.  

Bo. 


Schuin naar den ajuin 31-3-19

Een ritje naar Ajuinenstad Aalst mét de ingrediënten van Gent Wevelgem :

 

de Plugstreets van Buggenhout Bos,

- de hellingen van de Rampelberg en de Keienberg,

- de kasseistroken in Aalst, Opdorp en de Keten,

- én de straffe tegenwind in de laatste kilometers waar Werner "Christophe" liet zien dat er nog snee op zit. 

 

Een ritje met afwisseling van cultuur en natuur. Vermeldenswaardig is ook de klapband van Koen T. die luid weergalmde tegen de gerestaureerde gevels van de Sint Martinuskerk. Eveneens vermeldenswaardig : de Piet die in de spleet* zat.

Gelukkig geraakte hij er tijdig uit zodat hij geheel ontspannen de uitgebloeide paasbloemen op den Dries in Opdorp kon bewonderen.

 

Op de foto : het podium : 19 KWB fietsers onder het toeziend oog van het standbeeld van Diederick Martens, uitvinder van de boekdrukkunst met losse letters, in  Aalst onder de benaming  "de zwette maan" over het marktplein heerst. Het is dus niet de uitvinder van een broodje martino, zoals Frank concludeerde omwille van het opschrift " Theodorico Martino Alostano   " hetgeen volgens Wikipedia betekent : gewijde en in 't latijn geschreven tekst, die het rechtop zetten van de genoemde grafzerk motiveert.

 en ook voorkomt in een lied van Raymond van 't Groenewoud uit 1979 met als niet onwaarschijnlijke titel :  "Aalst"  (herbeluisteren kan door er op te klikken)

 

De  heldere klanken van de beiaard, hoog in het Aalsterse belfort, gaven ons op het verlaten marktplein een eervolle uitgeleide.

 

* spleet = de aartsgevaarlijke gleuf in het midden van de een betonbaan alwaar dunne koersfietsbandjes in verzinken en tot aartsgevaarlijke toestanden kunnen leiden.

 

Dré P

Carnavalschade... 

 

Dank zij Laurent kon Koen terug op de fiets.

 

Merci Laurent !


Proloog Lady's 31-3-2019

16 ladies hebben het nieuwe fietsseizoen op gang gefietst.
Als proloog en opwarming was het uiteraard een rit rond de kerktoren, bij wijze van spreken. En tradities zijn er om in ere te houden dus was cafe Taxi ons allergekende drinkstop. Dank u wel Renilde en Leen voor de traktatie op jullie kleinzoon. Nogmaals proficiat !
Veel viel er onderweg niet te beleven, deels door het beperkt aantal kms en deels door het ongure weer. Velen hadden nood aan de zonnestralen maar die hadden geen boodschap aan de klimaatmarsen en bleven wijselijk achter de wolken.
Hopelijk volgende zondag warmer weer dan ze we er weer.

Greet V


Proloog 24-3-19


Traditioneel werd de proloog met A-team en Classics samen gefietst. Voorzitter Pol gaf bij de start de instructies voor een vlot verloop en dat werkte. Iedereen hield zich aan een mooi tempo. Speciale vermelding voor Danny C die zich kranig hield ondanks het feit dat hij nog niet te veel kilometers op zijn kalender van 2019 staan had.

Samen uit samen thuis, was dit maal echter mislukt, want toen de Selle telefoon kreeg van zijnen baas verloor hij de groep uit het oog en niemand merkte het. Gene paniek, eens we aan de Mispel waren, dook hij ook op vanuit "het straatje".