Traditioneel is het eerste weekend van april dé wielerhoogdag van Vlaanderen.

Dit jaar niet enkel om dat de profrenners de Ronde Van Vlaanderen betwisten.

Voor ons, KWB Oppuurs was het ook een beetje hoogdag, met een weekje vertraging zou onze gezamenlijke rit van start gaan, en dan nog wel in onze nieuwe uitrusting.

Toen ik iets voor negen uur zondagochtend bij de Mispel toekwam was het daar ondanks het beloofde bedenkelijke weer reeds een drukte van jewelste.

Vrouwen, mannen, classics en masters stonden gezellig te keuvelen, hier en daar werd nog een gelukkig nieuwjaar gewenst, koetjes en kalfjes werden bovengehaald.

Zowaar ook een neofiet tussen de meute, weliswaar geen onbekend gezicht voor de meesten, welkom Marcelleke M. hij zou om te proberen eerst een zondagje in het wiel hangen van onze masters Fons en Désire.

Iets na negen trokken de verschillende pelotons zich dan op gang voor de proloog.

Klassiek rijden de zowel de classics als het het A team samen tijdens deze proloog, en al even gewoontegetrouw is het ook een classic die deze proloog in goede banen leid.

Dit jaar was het de beurt aan (fast) Freddy DR. 

Hij had een rit voorbereid van om en bij de zestig kilometer in de streek die hij kent als zijn broekzak, namelijk het zuiden van de Brusselse rand.

Dat hij niets aan het toeval overliet bewijzen zijn minimum 2 verkenningen tijdens de laatste week van maart.

Via Londerzeel Sint-Jozef, Kapellen O/D Bos, Ramsdonk kwamen we aan de Brielenbrug, dat is in Tisselt. Via het jaagpad moesten we terug richting Kapellen O/D Bos.

Iedereen kent het daar zo een beetje en iedereen weet dan ook dat het daar altijd kiezen is tussen de pest en cholera. De rijweg telt er meer putten en oneffenheden dan klinkers, het fietspad ligt er niet veel beter bij.

Tegenliggende fietsers, op- en afritjes en wandelende medemensen met hun viervoeter maken dat het niet zo eenvoudig fietsen is op het fietspad.

 Zo gebeurde het dat genaamde KK uit B. om één of andere reden plotseling van dichtbij kennismaakte met moeder aarde. Een echte oorzaak van de onschuldige valpartij was bij het ter perse gaan nog niet bekend. Gelukkig bleef de schade beperkt tot een besmeurde nieuwe koerstrui. Fast Freddy gidste ons verder via Humbeek, Zemst-Laar naar Hombeek. Daar werd het kanaal nogmaals gekruist om door te steken naar Meise.ondertussen was het 10h00 geworden en een beetje kenner weet dat er dan een PP (plaspauze) moet ingelast worden.

Dit was al het tweede oponthoud van de dag want een dik half uur eerder was er al een regen jasjes aan doen moment geweest. en die mochten ook bij deze 2e stop aanblijven.

Geen 2 zonder drie moet Philip H gedacht hebben want boven op een klimmetje bij het buitenrijden van Meise kreeg hij de eer om dit seizoen als eerste plat te rijden.

Een mooie instelling om ons ook als vriendenclub te profileren?

Sportieve groeten en tot zondag, 

The Ghostwriter