Zoals "La Doyenne" (Luik-Bastenaken-Luik) de oudste Belgische klassieker is, zo is de rit naar Lier wellicht ook de oudste klassieker in ons gamma van klassieke ritten.
Lang geleden, in vorige eeuw, begon het Oppuurse KWB Fietsers pelotonnetje na het aarzelend begin met ritjes van 25 km (jawel, in den beginne was 25 en 30 km al een deftige afstand). In de daaropvolgende periode heeft Ben Janssens destijds de rit naar Lier uitgestippeld. Een rit met al iet of wat "body". Nee, niet op routeyou, maar op de landkaart "old school". En met een klein wieltje rolde hij over de uitgestippelde fietsweg en telde het aantal omwentelingen van het wieltje. Zo wist hij exact de af te leggen afstand aan te kondigen.
In de "na-Ben" periode werd de rit nog wat gefinetuned door Johan M, maar de grote lijn bleef behouden.
Een stralende zon op zilverkleurig blinkend asfalt dat zich laat opdrogen van de overvloedige neerslag die 's nachts gevallen was langsheen het Stuyvenbergbos (tussen Reet en Rumst).
Dit wil je echt niet missen, die kleine details die het lentegevoel zo zalig maken.
De foto geeft een beeld van het mooie 82 km lange parcours dat het A-team met gemiddeld een kleine 26 per uur aflegde. In de aanvangsfase hield ritverantwoordelijke Johan heel bewust de snelheid rond de 27 à 28. Enerzijds uit veiligheid voor de omvangrijke groep en anderzijds om iedereen in het goede ritme te laten komen. Afwisselend namen bereidwillige koptrekkers van diverse types de leiding. Zodra we in de grote boog voorbij Lier op de brede dijkweg kwamen, mocht het gas al eens opengedraaid worden naar de 30. Onze vederlichte klimmer Ken G nestelde zich meteen weer in het peloton, want de groep vooruit trekken in de aanwakkerende tegenwind was niet direct zijn ding... klimwerk in het zuiden van Frankrijk... da's zijne fort !
Vooraleer we echter zover waren, mag ook wel eens naar de "staart" van het peloton gekeken worden. In de koers op den teevee zie je daar meestal de mannen die aan de rekker hangen en uiteindelijk ook moeten afhaken. Dus eigenlijk zowat de "zwakkere coureurs" of diegenen die hun job al gedaan hebben.
In ons peloton is dat eigenlijk net het tegenovergestelde. Achteraan fietsen onze sterke renners. Bij wijlen moesten ze vorige zondag ferm uit hun pijp komen om telkens de groep bij te benen na een wegversmalling of een obstakel waarbij men onoverkomelijk in de remmen moet. Pieken van 40 per uur zijn dan geen uitzondering.
Toen we Lier binnen fietsten over de kasseitjes richting marktplein dacht ik al dokkerend over die kinderkopjes terug aan de stuurbreuk van Eric De Bondt. Het moet ongeveer op diezelfde plaats geweest zijn. Toen lagen de kasseien er wel veel slechter bij dan vandaag. Da's ook alweer vele jaren geleden...
... en toen we de dan Grote Markt van Lier opdraaiden zag ik daar stommelings een groepje "wieler-terrassers".
"Tiens, die hebben precies een fietstruitjes gelijk die van ons." zeg ik zo onnozel tegen de Frank.
"A ja natuurlijk ! Dat zijn die van ons !!!!" schatert de Selle.
HEEEE !!!
Inderdaad, de classics zaten daar al in het zonnetje te genieten : "Lier-the-classic-way" !
Op de terugweg zagen we hen nog een tweede keer terwijl ze over de "blauwe bruggen" fietsten.
Hun wegen waren ook nu niet de onze. Terwijl wij richting Heindonk van de brug draaiden, trokken zij richting Zennegat.
Onze after-bike situeerde zich wegens Mispel gesloten op het terras van tfortvanbeurm.
Daar troffen we zowaar onze sympathieke lady's groep en mochten we klinken op de gezondheid van Rik DS wegens het bereiken van tram 6. Bedankt Rik voor de traktatie en nog veel goede sportieve jaren !
KWB Fieters Oppuurs : één grote familie !
...alleen de masters, die kwamen we onderweg niet tegen.
Volgende week misschien wel in "t' Schuur".
Dré P
