Onze hoofdstad Brussel is, spijtig dat we het moeten zeggen en schrijven, echt wel een auto-stad.

Auto's verdringen zich daar elke dag op brede boulevards en in smalle straten.

Voor de fietser is er geen plaats. Zelfs de voorbehouden voorsorteerstrook voor fietsers aan de verkeerslichten nemen ze schaamteloos in...

Ik mocht het aan den lijve ondervinden bij de verkenning op een doordeweekse donderdagnamiddag.

Jammer voor wie graag fietst, voor wie gezonde lucht wil inademen en voor wie zonder stress zich wil verplaatsen.

Als die stad dan voor één keer autovrij is, dan moesten we daar toch zeker eens van profiteren !

17 KWB Fietsers klikten zich klokslag 8 vast in de pedalen voor een 80 km zondagstochtje. 

Via St Amands, langs de ganzenkweker naar Opdorp en in Buggenhout los door het prachtige beukenbos, een uitloper van het Zoniënwoud.

Een stukje off-road paste wel op de dag dat het cyclocross seizoen weerom op gang geschoten wordt.

Langs Opwijk richting Asse : op de Koereit mocht den beer al eens losgelaten worden. De klimspieren eens goed pijn doen... dat doet nadien wel deugd. Hennie Kuiper zei ooit : "spieren zijn gemaakt om samen te trekken en te ontspannen, je kan ze niet genoeg aan het werk zetten".

Het boek over zijn wielercarrière heet niet voor niets "Wilskracht".

In Asse de Vrijthout eens naar beneden in plaats van naar boven fietsen is altijd leuk en de wijde bocht naar rechts mocht in sneltreinvaart aangesneden worden, want we fietsten linksweg richting Bekkerzeel om na de viaduct over de E40 St- Ulriks-Kapelle binnen te duiken.

Naar Sint Martens Bodegem mocht weer geklommen worden over de Schepdaalstraat en als we dan oostwaarts richting Dilbeek fietsten mochten we de klimspieren op de Snikbergstraat, alias de Cola-berg, weer aan het werk zetten.

Vanuit Dilbeek naar centrum Brussel, door een strookje St Agatha-Berchem, kwamen we in Koekelberg op zoek naar de basiliek.

Ja die van Koekelberg.

Ge ziet die van heel ver buiten Brussel al staan, maar als ge er bijna vlak naast fietst, dan valt ze helemaal niet op doordat ze zich achter de hoge bomen verstopt. Eventjes klunen aan het grote kruispunt over de tramsporen en voilà : klaar voor de foto.

In oppervlakte, de vijfde grootste ter wereld. Zou ze ook opgenomen worden in "het kerkenplan" ? Alleszins doet ze in haar art-decostijl nu al dikwijls dienst als tentoonstellingsruimte en biedt ze aan de bezoekers van de toren een panoramisch uitzicht over Brussel. Er is zelfs een restaurant in de kelderverdieping.

Geen tijd om dat te gaan bezoeken, we fietsen van Koekelberg naar Sint Jans Molenbeek. Berucht en beroemd...

Ook al was het er nog heel rustig, het lijkt een andere wereld... een mengelmoes van rassen en volken. 

Ontelbare groezelige winkeltjes, waarvan de meeste rolluiken nog omlaag zijn.

Voor de gelegenheid toch vrij veel "blauw" op straat.

En plots verandert de omgeving weer : sjiekere gebouwen, bredere straten, we naderen centrum van Brussel.

De beurs is het eerste herkenbare gebouw en even later staan we op het"sjieke" Muntplein. Daar waar enige tijd terug een massa bloemen lagen ter nagedachtenis van de slachtoffers van de aanslagen, staat nu een "Bike-Circus". Veel activiteit valt er nog niet te bespeuren en de naam laat meer vermoeden dan de vier oefenfietsen waarop liefhebbers via een electronisch bord een wedstrijdje tegen elkaar kunnen trappen. Een circus zonder clown ?

Na een korte pauze op dit tot rustpunt gerenoveerde plein slingerden we ons door de vele straten en kruispunten voorbij de KVS om zo stilaan het centrum te verlaten met hier en daar een opwippertje over borduren en kleine fietshindernissen met daarbovenop een kunstig stukje fietstechniek over een futuristische spoorwegbrug.

We fietsen voorbij het "Maximiliaanpark" waar op dat moment nog talrijke mensen in dekens gehuld liggen te slapen. Ik vroeg me af wanneer die gaan slapen zijn, het was nu toch al half elf... Drie dagen later horen we op het nieuws dat ze misschien tralies rond het park zouden zetten : een idee van MR schepen Alain Courtois.

We zijn dan snel in Brussel Noord tussen de hoge blokken en even later staan we aan de trots van België : achter een sprankelende fontein het blinkende atomium en voor ons jonge gastjes die meterslange "wheely's" ten beste gaven.

Aan 't Atomium naar rechts afslaan en dan was de sightseeing gedaan. Meteen het sein om de snelheid wat op te trekken. De wind zat redelijk goed en met enkele sterke kopmannen mocht de teller in de laatste 15 km ruim boven de 30.

Goed gereden mannen !

Dré P